-
1.
zdarzenie lub czyn, który przynosi komuś wielki wstyd i wyjątkowo złą opinię -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- hańba narodowa, polska
- hańba cywilizacji, ludzkości, narodu; hańba klęski, ucieczki
- hańba w historii
- hańba i nieszczęście, hańba i śmierć, hańba i upokorzenie, hańba i zdrada; zbrodnia i hańba; wojna lub hańba
- uniknąć hańby
- uważać coś za hańbę
-
Postaram się zrobić wszystko, żeby nigdy w życiu już nie wrócić do więzienia. Drugi raz takiej hańby bym już nie zniósł [...].
źródło: NKJP: Milena Rachid Chehab: Wygnani z raju, Ozon nr 1, 2005
Wstydzę się, że siostrzeńca z drzewa za pomocą antysemickich okrzyków muszę ściągać. Bardzo mi wstyd. [...] niechby tak jaki cudzoziemiec usłyszał! Jaka, panie, krzywda dla Polski! Jaka hańba!
źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Marsz Polonia, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hańba
hańby
D. hańby
hańb
C. hańbie
hańbom
B. hańbę
hańby
N. hańbą
hańbami
Ms. hańbie
hańbach
W. hańbo
hańby
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ hańba + CZEGO+ hańba + CZYJA -
czes. hanba 'wstyd, ujma, niesława, utrata czci'
z psł. *ganьba 'ganienie, potępianie; znieważanie; utrata czci, wstyd'
Zapożyczenie z języka czeskiego wyparło rodzimą formę gańba , która wyszła z użycia w XVI w.