-
2.
wyjątkowo zła opinia ciążąca na kimś, kto dopuścił się czynu niegodnego lub nieuczciwego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- wieczna, wielka hańba; hańba wiekuista
- hańba dla gminy, dla narodu, dla państwa
- hańba i wstyd; chwała i hańba
- symbol, znak hańby
- przynieść, sprowadzić, ściągnąć; zmazać, zmyć, znieść hańbę
- okryć/okrywać się hańbą
-
Kawaler d'Albi, planując potajemny ślub z kurtyzaną, musiał się liczyć z konsekwencjami. Ten, który poślubia kobietę tego rodzaju, przynosi hańbę swemu rodowi.
źródło: NKJP: Olga Tokarczuk: Podróż ludzi księgi, 1996
Kradzież nie była w oczach Spartan niczym złym. Wielką hańbą jednak okrywał się chłopiec, który dał się przyłapać na kradzieży.
źródło: NKJP: Mikołaj Szymański: Spartanie i Żydzi, dzieci Abrahama, Gazeta Wyborcza, 1998-01-09
Joki zerwał się na nogi i zawołał: -Jaka to hańba dla Arawaków, że jeden z nas, i do tego głowa rodu, mógł wybajdurzyć tak niegodziwe słowa! Słowa całkiem niedorzeczne!
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Biały Jaguar, 1980
Wciąż walczą! Hańba temu, kto im z pomocą nie ruszy! Za mną!
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hańba
hańby
D. hańby
hańb
C. hańbie
hańbom
B. hańbę
hańby
N. hańbą
hańbami
Ms. hańbie
hańbach
W. hańbo
hańby
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ hańba + (KOMU)+ hańba + (dla KOGO)+ hańba + że ZDANIE -
czes. hanba 'wstyd, ujma, niesława, utrata czci'
z psł. *ganьba 'ganienie, potępianie; znieważanie; utrata czci, wstyd'
Zapożyczenie z języka czeskiego wyparło rodzimą formę gańba , która wyszła z użycia w XVI w.