schwycić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. szybkim ruchem wziąć w rękę, zęby lub dziób i mocno trzymać

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

schwycić czapkę; piłkę; nóż
schwycić w dłonie; w objęcia
schwycić za kapelusz, za nóż; za poręcz; za gardło, za nogawkę, za ramię, za rękaw, za rękę
schwycić kurczowo

	Lis schwycił ser i uciekł. źródło: NKJP: Mariusz Wilk: Dom nad Oniego, 2006
	Mężczyzna schwycił kran obiema rękami. źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
	Na dole czekało już kilku mężczyzn ponaglając go, by skakał. Kilka par rąk schwyciło go chroniąc przed upadkiem. źródło: NKJP: Anna Dominik: Cena wolności jednego człowieka (cz. II), Dziennik Polski, 2008-06-21)
	Ktoś schwycił ją za ramię i w tej samej chwili usłyszała napięty głos: - Co ty tu robisz? źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962
	Przyznał, że tylko on był w pokoju wraz z ofiarą, jednak do dramatu doszło podczas szamotaniny. Jak zeznał, to ofiara pierwsza schwyciła za nóż. źródło: NKJP: (pit): Śmierć przyszła z nowym rokiem, Gazeta Krakowska, 2002-08-19

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	schwyciłem +(e)m schwycił	schwyciłam +(e)m schwyciła	schwyciłom +(e)m schwyciło	schwyciliśmy +(e)śmy schwycili	schwyciłyśmy +(e)śmy schwyciły
2 os.	schwyciłeś +(e)ś schwycił	schwyciłaś +(e)ś schwyciła	schwyciłoś +(e)ś schwyciło	schwyciliście +(e)ście schwycili	schwyciłyście +(e)ście schwyciły
3 os.	schwycił	schwyciła	schwyciło	schwycili	schwyciły

bezosobnik: schwycono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		schwyćmy
2 os.	schwyć	schwyćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	schwyciłbym bym schwycił	schwyciłabym bym schwyciła	schwyciłobym bym schwyciło	schwycilibyśmy byśmy schwycili	schwyciłybyśmy byśmy schwyciły
2 os.	schwyciłbyś byś schwycił	schwyciłabyś byś schwyciła	schwyciłobyś byś schwyciło	schwycilibyście byście schwycili	schwyciłybyście byście schwyciły
3 os.	schwyciłby by schwycił	schwyciłaby by schwyciła	schwyciłoby by schwyciło	schwyciliby by schwycili	schwyciłyby by schwyciły

bezosobnik: schwycono by

bezokolicznik: schwycić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: schwyciwszy

gerundium: schwycenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: schwycony

ogsł. *jьz-chytiti (sę)

Zob. chwycić