obrócić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zmienić położenie czegoś względem otoczenia, kierując to w określoną stronę

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

- Niech się ksiądz obudzi, nie mamy tutaj nic do roboty. Wikary podniósł się na kolana. - Trzeba wiać. Ksiądz obrócił twarz na stelmacha.

źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Brzezina i inne opowiadania. Kościół w Skaryszewie, 2006

Leży na materacu obrócona do ściany i wyje mi. Na szczęście przypomniałem sobie, że mam dla niej prezent.

źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obróciłem +(e)m obrócił	obróciłam +(e)m obróciła	obróciłom +(e)m obróciło	obróciliśmy +(e)śmy obrócili	obróciłyśmy +(e)śmy obróciły
2 os.	obróciłeś +(e)ś obrócił	obróciłaś +(e)ś obróciła	obróciłoś +(e)ś obróciło	obróciliście +(e)ście obrócili	obróciłyście +(e)ście obróciły
3 os.	obrócił	obróciła	obróciło	obrócili	obróciły

bezosobnik: obrócono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obróćmy
2 os.	obróć	obróćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obróciłbym bym obrócił	obróciłabym bym obróciła	obróciłobym bym obróciło	obrócilibyśmy byśmy obrócili	obróciłybyśmy byśmy obróciły
2 os.	obróciłbyś byś obrócił	obróciłabyś byś obróciła	obróciłobyś byś obróciło	obrócilibyście byście obrócili	obróciłybyście byście obróciły
3 os.	obróciłby by obrócił	obróciłaby by obróciła	obróciłoby by obróciło	obróciliby by obrócili	obróciłyby by obróciły

bezosobnik: obrócono by

bezokolicznik: obrócić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obróciwszy

gerundium: obrócenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obrócony

odpowiednik aspektowy: obracać

+

obrócić

+

CO

psł. *obvortiti 'obrócić, odwrócić'

Forma prasłowiańska od psł. *vortiti 'kręcić, obracać' z przedrostkiem *ob-; zob. wrócić