rozpędzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpędziłem +(e)m rozpędził	rozpędziłam +(e)m rozpędziła	rozpędziłom +(e)m rozpędziło	rozpędziliśmy +(e)śmy rozpędzili	rozpędziłyśmy +(e)śmy rozpędziły
2 os.	rozpędziłeś +(e)ś rozpędził	rozpędziłaś +(e)ś rozpędziła	rozpędziłoś +(e)ś rozpędziło	rozpędziliście +(e)ście rozpędzili	rozpędziłyście +(e)ście rozpędziły
3 os.	rozpędził	rozpędziła	rozpędziło	rozpędzili	rozpędziły

bezosobnik: rozpędzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozpędźmy
2 os.	rozpędź	rozpędźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpędziłbym bym rozpędził	rozpędziłabym bym rozpędziła	rozpędziłobym bym rozpędziło	rozpędzilibyśmy byśmy rozpędzili	rozpędziłybyśmy byśmy rozpędziły
2 os.	rozpędziłbyś byś rozpędził	rozpędziłabyś byś rozpędziła	rozpędziłobyś byś rozpędziło	rozpędzilibyście byście rozpędzili	rozpędziłybyście byście rozpędziły
3 os.	rozpędziłby by rozpędził	rozpędziłaby by rozpędziła	rozpędziłoby by rozpędziło	rozpędziliby by rozpędzili	rozpędziłyby by rozpędziły

bezosobnik: rozpędzono by

bezokolicznik: rozpędzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozpędziwszy

gerundium: rozpędzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozpędzony

+

rozpędzić

+

CO

ogsł. *orz-pǫditi, *orz-pǫd'ǫ

Zob. pędzić