wprawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

umocować jakiś element w czymś, zwłaszcza osadzić w jakiejś ramie

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

czynności związane z budową

	Podczas tej tury remontów trzeba było wprawić kilkanaście szyb. źródło: NKJP: (m): Remonty po wizycie wandali, Gazeta Krakowska, 2007-05-19
	Aktorzy uważają, że za wysokie zużycie ciepła odpowiada ZGM, który wprawił im nieszczelne okna. źródło: NKJP: Leszek Kosiorowski: Wrzący dom, Gazeta Wrocławska, 2003-04-01
	W obawie przed mężem kobieta wprawiła zamki patentowe do drzwi swojego pokoju i pokoju synów. źródło: NKJP: Robert OLEJNIK: Mówił, że zabije, Gazeta Poznańska, 2005-09-07
	Moja głowa jest teraz więcej warta niż kiedyś, wprawili mi blaszkę na miejsce połamanej kości, jest chyba srebrna lub platynowa. źródło: NKJP: Marek Jarosz: Déj? vu i inne opowiadania, 2003
	Któregoś dnia wprawiono w moje okno wzmocnioną szybę, pomalowano ściany i wszystkie zardzewiałe i cieknące rury zastąpiono nowymi - miedzianymi lub ze stali nierdzewnej. źródło: NKJP: Witold Turant: Przygoda na Tylnej Mariackiej, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wprawiłem +(e)m wprawił	wprawiłam +(e)m wprawiła	wprawiłom +(e)m wprawiło	wprawiliśmy +(e)śmy wprawili	wprawiłyśmy +(e)śmy wprawiły
2 os.	wprawiłeś +(e)ś wprawił	wprawiłaś +(e)ś wprawiła	wprawiłoś +(e)ś wprawiło	wprawiliście +(e)ście wprawili	wprawiłyście +(e)ście wprawiły
3 os.	wprawił	wprawiła	wprawiło	wprawili	wprawiły

bezosobnik: wprawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wprawmy
2 os.	wpraw	wprawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wprawiłbym bym wprawił	wprawiłabym bym wprawiła	wprawiłobym bym wprawiło	wprawilibyśmy byśmy wprawili	wprawiłybyśmy byśmy wprawiły
2 os.	wprawiłbyś byś wprawił	wprawiłabyś byś wprawiła	wprawiłobyś byś wprawiło	wprawilibyście byście wprawili	wprawiłybyście byście wprawiły
3 os.	wprawiłby by wprawił	wprawiłaby by wprawiła	wprawiłoby by wprawiło	wprawiliby by wprawili	wprawiłyby by wprawiły

bezosobnik: wprawiono by

bezokolicznik: wprawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wprawiwszy

gerundium: wprawienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wprawiony

odpowiednik aspektowy: wprawiać

Rz osobowy

+

wprawić

+

CO + (do CZEGO/w CO)

Zob. prawić