-
3.
spowodować powstanie u kogoś określonego stanu psychicznego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka -
- wprawić kogoś w gniew, w kłopot, w konfuzję, w konsternację, w osłupienie, w oszołomienie, w przygnębienie, w rozdrażnienie, w rozpacz, w szał, w trans, we wściekłość, w zadumę, w zadziwienie, w zakłopotanie, w zażenowanie, w zdumienie; w dobry humor, w dobry nastrój, w podziw, w zachwyt; w stan irytacji
-
Eseista uwielbia sprowadzać rzecz do ekstremum. Nawet gdy pisze o sprawach oczywistych, jego porównania i metafory mogą wprawić czytelnika w konsternację.
źródło: NKJP: Lesław Maleszka: Człowiek bez wątpliwości, Gazeta Wyborcza, 1997-03-22
Georgij Agratina wprawił w zachwyt publiczność uczestniczącą we wtorkowym koncercie XIV Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Stalowa Wola – Rozwadów 2004.
źródło: NKJP: PIOTR JACKOWSKI: Fenomen Agratiny, Sztafeta, 2004
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wprawię
wprawimy
2 os. wprawisz
wprawicie
3 os. wprawi
wprawią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wprawiłem
+(e)m wprawił
wprawiłam
+(e)m wprawiła
wprawiłom
+(e)m wprawiło
wprawiliśmy
+(e)śmy wprawili
wprawiłyśmy
+(e)śmy wprawiły
2 os. wprawiłeś
+(e)ś wprawił
wprawiłaś
+(e)ś wprawiła
wprawiłoś
+(e)ś wprawiło
wprawiliście
+(e)ście wprawili
wprawiłyście
+(e)ście wprawiły
3 os. wprawił
wprawiła
wprawiło
wprawili
wprawiły
bezosobnik: wprawiono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wprawmy
2 os. wpraw
wprawcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wprawiłbym
bym wprawił
wprawiłabym
bym wprawiła
wprawiłobym
bym wprawiło
wprawilibyśmy
byśmy wprawili
wprawiłybyśmy
byśmy wprawiły
2 os. wprawiłbyś
byś wprawił
wprawiłabyś
byś wprawiła
wprawiłobyś
byś wprawiło
wprawilibyście
byście wprawili
wprawiłybyście
byście wprawiły
3 os. wprawiłby
by wprawił
wprawiłaby
by wprawiła
wprawiłoby
by wprawiło
wprawiliby
by wprawili
wprawiłyby
by wprawiły
bezosobnik: wprawiono by
bezokolicznik: wprawić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: wprawiwszy
gerundium: wprawienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wprawienie
wprawienia
D. wprawienia
wprawień
C. wprawieniu
wprawieniom
B. wprawienie
wprawienia
N. wprawieniem
wprawieniami
Ms. wprawieniu
wprawieniach
W. wprawienie
wprawienia
imiesłów przymiotnikowy bierny: wprawiony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wprawiony
wprawiony
wprawiony
wprawione
wprawiona
D. wprawionego
wprawionego
wprawionego
wprawionego
wprawionej
C. wprawionemu
wprawionemu
wprawionemu
wprawionemu
wprawionej
B. wprawionego
wprawionego
wprawiony
wprawione
wprawioną
N. wprawionym
wprawionym
wprawionym
wprawionym
wprawioną
Ms. wprawionym
wprawionym
wprawionym
wprawionym
wprawionej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wprawieni
wprawieni
wprawione
wprawione
D. wprawionych
wprawionych
wprawionych
wprawionych
C. wprawionym
wprawionym
wprawionym
wprawionym
B. wprawionych
wprawionych
wprawionych
wprawione
N. wprawionymi
wprawionymi
wprawionymi
wprawionymi
Ms. wprawionych
wprawionych
wprawionych
wprawionych
odpowiednik aspektowy: wprawiać
-
+ wprawić + KOGO + w CO -
Zob. prawić
-
+ wprawić + KOGO + w CO