wprawiać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

powodować powstanie u kogoś jakiegoś stanu psychicznego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

wprawiać kogoś w furię, w irytację, w kompleksy, w konsternację, w melancholię, w osłupienie, w otępienie, w panikę, w popłoch, w przerażenie, w przygnębienie, w trans, we wściekłość, w zakłopotanie, w zdumienie, w zdziwienie, w złość...; w podziw, w (doskonały) nastrój, w zachwyt...; w stan irytacji, niepokoju, paniki

	[...] widok prezesa na zebraniu wprawiał niektórych lokatorów w osłupienie. źródło: NKJP: sk: Idzie ku lepszemu, Co Tydzień Jaworzno, 2003-05-28
	Aztekowie mieli takiego małego czarnego grzybka, który nazywał się teonanacatl. Nie tylko miał silne działanie halucynogenne i wprawiał w stan ekstazy [...]. źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Boski grzybek Teonanactl, Gazeta Wrocławska, 2003-09-26
	Ludwik Filip starał się za wszelką cenę unikać wojny, rewolucji oraz wszelkich kłopotów. Obecność Polaków mu dokuczała i wprawiała w psychiczny dyskomfort [...]. źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Pasaż misyjny, Gazeta Wyborcza, 1996-01-23
	Ewa była urodzoną pianistką. Jej fenomenalna muzykalność wprawiała w podziw. źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wprawiałem +(e)m wprawiał	wprawiałam +(e)m wprawiała	wprawiałom +(e)m wprawiało	wprawialiśmy +(e)śmy wprawiali	wprawiałyśmy +(e)śmy wprawiały
2 os.	wprawiałeś +(e)ś wprawiał	wprawiałaś +(e)ś wprawiała	wprawiałoś +(e)ś wprawiało	wprawialiście +(e)ście wprawiali	wprawiałyście +(e)ście wprawiały
3 os.	wprawiał	wprawiała	wprawiało	wprawiali	wprawiały

bezosobnik: wprawiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wprawiał będę wprawiać	będę wprawiała będę wprawiać	będę wprawiało będę wprawiać	będziemy wprawiali będziemy wprawiać	będziemy wprawiały będziemy wprawiać
2 os.	będziesz wprawiał będziesz wprawiać	będziesz wprawiała będziesz wprawiać	będziesz wprawiało będziesz wprawiać	będziecie wprawiali będziecie wprawiać	będziecie wprawiały będziecie wprawiać
3 os.	będzie wprawiał będzie wprawiać	będzie wprawiała będzie wprawiać	będzie wprawiało będzie wprawiać	będą wprawiali będą wprawiać	będą wprawiały będą wprawiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wprawiajmy
2 os.	wprawiaj	wprawiajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wprawiałbym bym wprawiał	wprawiałabym bym wprawiała	wprawiałobym bym wprawiało	wprawialibyśmy byśmy wprawiali	wprawiałybyśmy byśmy wprawiały
2 os.	wprawiałbyś byś wprawiał	wprawiałabyś byś wprawiała	wprawiałobyś byś wprawiało	wprawialibyście byście wprawiali	wprawiałybyście byście wprawiały
3 os.	wprawiałby by wprawiał	wprawiałaby by wprawiała	wprawiałoby by wprawiało	wprawialiby by wprawiali	wprawiałyby by wprawiały

bezosobnik: wprawiano by

bezokolicznik: wprawiać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wprawiając

gerundium: wprawianie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wprawiający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wprawiany

odpowiednik aspektowy: wprawić

+

wprawiać

+

KOGO + w CO

Zob. prawić