-
1.
rozpad dotychczasowego ładu, następujący w wyniku postępującego upadku wartości i nieprzestrzegania obowiązujących zasad -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
hiperonimy: rozpad
-
- całkowita, totalna; twórcza destrukcja; destrukcja gospodarcza, moralna, społeczna
- destrukcja budżetu, gospodarki, finansów, prawa; autorytetów; państwa, środowiska; systemu, układu
- agresja i destrukcja, chaos i destrukcja
- akt, dzieło; faza, proces; groźba; konsekwencje, skutki; polityka destrukcji
- dokonać destrukcji
- powodować, siać, wprowadzać destrukcję
- doprowadzić, prowadzić, przyczyniać się, zmierzać do destrukcji
-
Mam poczucie, że po dwóch latach kryzysu politycznego, który doprowadził do destrukcji państwa, trzeba zebrać wszystkie siły skłonne do jego odbudowy.
źródło: NKJP: Ewa Milewicz, Piotr Pacewicz, Piotr Wójcik: Państwo to jest to, Gazeta Wyborcza, 1992-09-22
Zniknęły kolejki w sklepach, ale są kolejki na drogach, które paraliżują życie gospodarcze, zabierają czas, powodują zdenerwowanie i destrukcję gospodarczą.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 13.09.2002
Wszystkie wybory dokonane w zgodzie z duchem ideałów - są siłą i pomagają twórczo działać. Wybory sprzeczne - tworzą słabości i destrukcje.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. destrukcja
destrukcje
D. destrukcji
destrukcji
neut destrukcyj
char C. destrukcji
destrukcjom
B. destrukcję
destrukcje
N. destrukcją
destrukcjami
Ms. destrukcji
destrukcjach
W. destrukcjo
destrukcje
-
internac.
ang. destruction
fr. destruction
niem. Destruktion
z łac. destructiō 'zniszczenie, zburzenie'