roztoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przedstawić coś komuś w sposób obrazowy i obszerny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Mężczyzna podający się za księdza roztoczył przede mną wizję mąk piekielnych za pomaganie Rosjanom. źródło: KWSJP: Katarzyna Kęsicka: Samarytanów portret telefoniczny, Gazeta Wyborcza, 1993-10-05
	Kleopatra wymownie roztoczyła przed mężem obraz tego, co się zawsze dzieje w podbitych miastach: domy walą się w ogniu, dymie i kurzu, napastnicy zabijają mężczyzn, wloką w pętach kobiety i dzieci w niewolę. źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian, 2008
	Na otwarcie przybyli [...] przedstawiciele prasy, radia i telewizji. Nastrój był podniosły i optymistyczny z racji perspektyw, jakie roztoczono przed nowo powołaną placówką. źródło: NKJP: Krzysztof Pleśniarowicz: Krótka historia ośrodka Cricot 2, Polityka,1980, nr 25
	Zrekonstruowana tu biografia jest kluczem do zrozumienia rozległej panoramy świata żydowskiego, jaką autor roztoczył przed czytelnikiem. źródło: NKJP: Anna Wereszczyńska: Ostatni Mohikanin drobnej szlachty i niezrównany monografista Żydów. Żywot Klemensa Junoszy-Szaniawskiego, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztoczyłem +(e)m roztoczył	roztoczyłam +(e)m roztoczyła	roztoczyłom +(e)m roztoczyło	roztoczyliśmy +(e)śmy roztoczyli	roztoczyłyśmy +(e)śmy roztoczyły
2 os.	roztoczyłeś +(e)ś roztoczył	roztoczyłaś +(e)ś roztoczyła	roztoczyłoś +(e)ś roztoczyło	roztoczyliście +(e)ście roztoczyli	roztoczyłyście +(e)ście roztoczyły
3 os.	roztoczył	roztoczyła	roztoczyło	roztoczyli	roztoczyły

bezosobnik: roztoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		roztoczmy
2 os.	roztocz	roztoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztoczyłbym bym roztoczył	roztoczyłabym bym roztoczyła	roztoczyłobym bym roztoczyło	roztoczylibyśmy byśmy roztoczyli	roztoczyłybyśmy byśmy roztoczyły
2 os.	roztoczyłbyś byś roztoczył	roztoczyłabyś byś roztoczyła	roztoczyłobyś byś roztoczyło	roztoczylibyście byście roztoczyli	roztoczyłybyście byście roztoczyły
3 os.	roztoczyłby by roztoczył	roztoczyłaby by roztoczyła	roztoczyłoby by roztoczyło	roztoczyliby by roztoczyli	roztoczyłyby by roztoczyły

bezosobnik: roztoczono by

bezokolicznik: roztoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: roztoczywszy

gerundium: roztoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: roztoczony

odpowiednik aspektowy: roztaczać

Rz_osobowy

+

roztoczyć

+

przed KIM + CO

psł. *orz-točiti

Zob. toczyć