roztoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że ktoś lub coś staje się obiektem czynności, wyrażonej następującym rzeczownikiem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

roztoczyć dozór, kontrolę, nadzór, opiekę, parasol ochronny, pieczę
roztoczyć nad firmą, nad organizacją, nad rządem; nad ginącymi gatunkami, nad ofiarami powodzi, nad pielgrzymami, nad uchodźcami; nad grobami, nad zabytkami

Roztoczono nad księciem dyskretny nadzór policyjny, kontynuując jednocześnie przygotowania do kompromitującego procesu.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1999

Trzeba było roztoczyć opiekę nad inwalidami wojny obronnej z 1939 r., a także inwalidami powracającymi z zagranicy.

źródło: NKJP: Tadeusz Gałecki: Epopeja Związku Inwalidów Wojennych, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2004-04-22

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztoczyłem +(e)m roztoczył	roztoczyłam +(e)m roztoczyła	roztoczyłom +(e)m roztoczyło	roztoczyliśmy +(e)śmy roztoczyli	roztoczyłyśmy +(e)śmy roztoczyły
2 os.	roztoczyłeś +(e)ś roztoczył	roztoczyłaś +(e)ś roztoczyła	roztoczyłoś +(e)ś roztoczyło	roztoczyliście +(e)ście roztoczyli	roztoczyłyście +(e)ście roztoczyły
3 os.	roztoczył	roztoczyła	roztoczyło	roztoczyli	roztoczyły

bezosobnik: roztoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		roztoczmy
2 os.	roztocz	roztoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztoczyłbym bym roztoczył	roztoczyłabym bym roztoczyła	roztoczyłobym bym roztoczyło	roztoczylibyśmy byśmy roztoczyli	roztoczyłybyśmy byśmy roztoczyły
2 os.	roztoczyłbyś byś roztoczył	roztoczyłabyś byś roztoczyła	roztoczyłobyś byś roztoczyło	roztoczylibyście byście roztoczyli	roztoczyłybyście byście roztoczyły
3 os.	roztoczyłby by roztoczył	roztoczyłaby by roztoczyła	roztoczyłoby by roztoczyło	roztoczyliby by roztoczyli	roztoczyłyby by roztoczyły

bezosobnik: roztoczono by

bezokolicznik: roztoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: roztoczywszy

gerundium: roztoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: roztoczony

odpowiednik aspektowy: roztaczać

Rz_osobowy

+

roztoczyć

+

CO + nad KIM/CZYM

psł. *orz-točiti

Zob. toczyć