strącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

uderzywszy w kogoś lub w coś, spowodować, że ta osoba lub rzecz spadła skądś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

hiperonimy:

zrzucić

podmuch, wiatr strącił coś
strącić filiżankę, kieliszek, lampę, naczynie, okulary, poprzeczkę, szklankę, talerzyk, wazę, wazon; przeciwnika
strącić kijem, nogą; pchnięciem
strącić na podłogę, na ziemię
strącić w dół, w przepaść
strącić z drzewa, z konia, z kozła, z mostu, z półki, z regału, z siodła, ze stolika, ze stołu, ze stopni (schodów)
strącić nieostrożnie
chcieć, usiłować strącić

	Pożeracz Chmur strącił naczynie, które rozbiło się z klekotem glinianych skorup. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
	- Kłamie? Kłamie? No, to popatrzcie! - dziewczynka podbiegła do Wiktora i strąciła mu czapkę z głowy. - Jeszcze ma pełno puchu we włosach i na ubraniu. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	Otóż miałem sen, śnił mi się Guzowski razem z Paszkiewiczem. Z tym, że we śnie Paszkiewicz strącił do morza ze skały Guzowskiego. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	Wszędzie zbierano strącone i połamane gałęzie, tarasujące ulice i chodniki. źródło: NKJP: Ewa Kujawska: Dom Małgorzaty, 2007
	Piki znów gramolił się na bar, Kurtz za nim. Sala gwizdała coraz głośniej. Piki strącił nogą kufel. źródło: NKJP: Marek Miller: Pierwszy milion..., 1999

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	strąciłem +(e)m strącił	strąciłam +(e)m strąciła	strąciłom +(e)m strąciło	strąciliśmy +(e)śmy strącili	strąciłyśmy +(e)śmy strąciły
2 os.	strąciłeś +(e)ś strącił	strąciłaś +(e)ś strąciła	strąciłoś +(e)ś strąciło	strąciliście +(e)ście strącili	strąciłyście +(e)ście strąciły
3 os.	strącił	strąciła	strąciło	strącili	strąciły

bezosobnik: strącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		strąćmy
2 os.	strąć	strąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	strąciłbym bym strącił	strąciłabym bym strąciła	strąciłobym bym strąciło	strącilibyśmy byśmy strącili	strąciłybyśmy byśmy strąciły
2 os.	strąciłbyś byś strącił	strąciłabyś byś strąciła	strąciłobyś byś strąciło	strącilibyście byście strącili	strąciłybyście byście strąciły
3 os.	strąciłby by strącił	strąciłaby by strąciła	strąciłoby by strąciło	strąciliby by strącili	strąciłyby by strąciły

bezosobnik: strącono by

bezokolicznik: strącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: strąciwszy

gerundium: strącenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: strącony

odpowiednik aspektowy: strącać

+

strącić

+

KOGO/CO + (z CZEGO)

Zob. trącić