rozbudzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

spowodować, że ktoś staje się aktywny seksualnie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

seksualność

Zapragnąłem ją rozbudzić. Być pierwszym kochankiem, którego piętno będzie nosiła do końca życia.

źródło: NKJP: Anna Bolecka: Concerto d'amore, 2004

Mężczyzna musi umiejętnie zdobywać kobietę, czekać, bardziej się napracować, aby ją rozbudzić.

źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbudziłem +(e)m rozbudził	rozbudziłam +(e)m rozbudziła	rozbudziłom +(e)m rozbudziło	rozbudziliśmy +(e)śmy rozbudzili	rozbudziłyśmy +(e)śmy rozbudziły
2 os.	rozbudziłeś +(e)ś rozbudził	rozbudziłaś +(e)ś rozbudziła	rozbudziłoś +(e)ś rozbudziło	rozbudziliście +(e)ście rozbudzili	rozbudziłyście +(e)ście rozbudziły
3 os.	rozbudził	rozbudziła	rozbudziło	rozbudzili	rozbudziły

bezosobnik: rozbudzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozbudźmy
2 os.	rozbudź	rozbudźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbudziłbym bym rozbudził	rozbudziłabym bym rozbudziła	rozbudziłobym bym rozbudziło	rozbudzilibyśmy byśmy rozbudzili	rozbudziłybyśmy byśmy rozbudziły
2 os.	rozbudziłbyś byś rozbudził	rozbudziłabyś byś rozbudziła	rozbudziłobyś byś rozbudziło	rozbudzilibyście byście rozbudzili	rozbudziłybyście byście rozbudziły
3 os.	rozbudziłby by rozbudził	rozbudziłaby by rozbudziła	rozbudziłoby by rozbudziło	rozbudziliby by rozbudzili	rozbudziłyby by rozbudziły

bezosobnik: rozbudzono by

bezokolicznik: rozbudzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozbudziwszy

gerundium: rozbudzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozbudzony

odpowiednik aspektowy: rozbudzać

+

rozbudzić

+

KOGO

z psł. *orz-buditi

Zob. budzić