książeczka - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

dokument w formie oprawionych zszytych, sklejonych kartek albo blankietów, którego charakter określa bliżej następujący przymiotnik albo inny wyraz

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

hiperonimy:

dokument

książeczka abonamentowa, czekowa, czynszowa, marynarska, mieszkaniowa, oszczędnościowa, partyjna, paszportowa, ubezpieczeniowa, walutowa, wojskowa, żeglarska
książeczka PKO, SKO, RUM
książeczka inwalidy (wojennego), kombatanta, nurka, pacjenta; autostopu, opłat, (systematycznego) oszczędzania, pracy, prawa jazdy, sanepidu, szczepień, usług (medycznych), zdrowia, żołdu; autorstwa kogoś
posiadacz, właściciel; numer, wzór książeczki
wpis do książeczki
oszczędności, wkład na książeczce; wpis w książeczce

	W naszym portfelu gotówkę zastępuje książeczka czekowa. źródło: NKJP: Jerzy Kosiba: Dwa oblicza czeku, Gazeta Wyborcza, 1995-10-12
	Dokumentem uprawniającym do ulg jest książeczka inwalidy wojennego lub wojskowego wystawiana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. źródło: NKJP: (kz): Ulgi dla wojskowych i kombatantów, Express Ilustrowany, 2002-02-05
	Warunkiem podjęcia tej pracy jest bowiem ważna legitymacja szkolna lub studencka i książeczka zdrowia. źródło: NKJP: Małgorzata Moczulska: Robota poszukiwana, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-06-09
	Nowy dowód osobisty w kształcie kredytowej karty zastąpił stare zielone książeczki pełne urzędowych adnotacji. źródło: NKJP: M: Za ile w urzędach?, Express Ilustrowany, 2001-06-09
	Założyła córce kilka książeczek oszczędnościowych w PKO. źródło: NKJP: Wasz Ojciec: Moi Drodzy!, Gazeta Radomszczańska, 2009-07-01

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

+

książeczka

+

JAKA