stan wyjątkowy
-
polit. praw. szczególny reżim prawny, wprowadzany na określony czas przez władze danego państwa w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa obywateli, polegający na ograniczeniu wolności i praw obywateli
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
- ogłosić, wprowadzić, znieść stan wyjątkowy
-
Nie mogli więc już Polacy wpływać na uchwały izby. Nieśmiałe zabiegi Dmowskiego o równouprawnienie ludności polskiej, o zniesienie stanu wyjątkowego w Królestwie, o szerszy zasięg języka polskiego w szkołach pozostały bez rezultatu.
źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968
Do prezydenta należy wprowadzanie stanu wyjątkowego, ma on prawo rozpisywać referendum, w którym naród rozstrzyga o sprawach publicznych niejako „ponad parlamentem”.
źródło: NKJP: Piotr Winczorek: Wstęp do nauki o państwie, 1995
Triumwirat Kahr-Lossow-Seisser objął niepodzielnie rządy w Bawarii, pierwszym zaś aktem władzy tej trójki było prowokacyjne wobec rządu Rzeszy i bezprawne w świetle konstytucji weimarskiej ogłoszenie stanu wyjątkowego w Bawarii.
źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła: Niemcy w okresie hitlerowskim, 1963
Przez takich właśnie rusofilów, panie święty, nawet najwięksi optymiści nie wierzą już w autonomię ani w konstytucję, ani nawet w to, że kiedyś skończą się stany wyjątkowe... A teraz jeszcze - odłączenie Chełmszczyzny.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: gdy owoc dojrzewa, 1958
Pozwoliła im kontynuować rozprawę z Kurdami, utrzymała stan wyjątkowy na południowym wschodzie kraju, zdelegalizowała prokurdyjską Partię Demokratyczną i wsadziła jej działaczy za kratki.
źródło: NKJP: Robert Stefanicki: Opowieść o wzlocie i upadku pierwszej damy tureckiej polityki, Gazeta Wyborcza, 1997-10-23
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
m3, odmienny: stan , wyjątkowy