-
1.b
zdarzenie, które jest przyczyną czyjegoś rozczarowania – stanu psychicznego -
[rosczarownie] lub pot. [roszczarownie]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- polityczne, społeczne; życiowe rozczarowania
- rozczarowania i porażki
- pasmo rozczarowań
- rozczarowanie spotkało/spotyka kogoś
- uniknąć/unikać rozczarowań
- być rozczarowaniem
-
Jednak biorąc pod uwagę oczekiwania Czechów, Polaków i Węgrów, UE była wielkim rozczarowaniem: powolnym, biurokratycznym i protekcjonistycznym kartelem.
źródło: NKJP: Timothy Garton Ash, przeł. Jas: Stare i nowe w Europie Środkowej pięć lat po upadku muru, Gazeta Wyborcza, 1995-01-14
Należy domykać drzwi za sobą, należy sprawdzać to wszystko, co sprawdzić się daje, powtórzyłem sobie swoje życiowe motto, które przynosiło mi od lat same rozczarowania, bo rzeczy zawsze okazywały się inne, niż być powinny.
źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Linia nocna, 2002
Na podium MŚ stanął jednak tylko raz w 1997, zdobywając wraz z kolegami brąz w sztafecie. Późniejsze lata to pasmo rozczarowań. Trzykrotnie startował w igrzyskach, ale nie zaistniał na olimpijskiej arenie.
źródło: NKJP: (mk): Po dziewięciu latach Sikora znów na podium, Dziennik Łódzki, 2004-02-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozczarowanie
rozczarowania
D. rozczarowania
rozczarowań
C. rozczarowaniu
rozczarowaniom
B. rozczarowanie
rozczarowania
N. rozczarowaniem
rozczarowaniami
Ms. rozczarowaniu
rozczarowaniach
W. rozczarowanie
rozczarowania
-
Zob. Od przedrostkowego czasownika rozczarować (się) (por.).
Zob. czarować