złowieszczy

Czy ja śnię? Oczekiwałam powszechnej radości, a zamiast tego od sąsiadów z trybun słyszę złowieszcze pomruki: „Zemsta, zemsta, zemsta na wroga...”

źródło: NKJP: Ewa Berberyusz: Moja teczka, 2006

Była w niej jakaś złowieszcza determinacja, pomieszana z ostateczną rozpaczą, której mogliśmy stać się ofiarą i łakomym kąskiem.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

Uciekała przed tym złowieszczym szeptem i przed dudnieniem, które, jak się jej wydawało, goniło ją, a które rozlegało się w jej piersi i skroniach, i pod uderzeniami jej własnych stóp.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Żydowska wojna, 1965

Już na wejściu zapytał ją złowieszczym tonem, skąd ma jego nazwisko. Zachowywał się agresywnie, nie dając swej rozmówczyni swobody wypowiedzi.

źródło: NKJP: Katarzyna Ostrowska: Sny – klucz, 2000

[...] jego charakterystyczny głos był złowieszczy i donośny.

źródło: NKJP: Internet