-
2.
dorównać komuś uważanemu za lepszego w jakiejś dziedzinie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
synonimy: doścignąć
-
- dogonić Amerykę, Europę, Zachód; konkurencję
- dogonić w ileś lat; w klasyfikacji, w popularności, w sondażach
-
Salzburg, rodzinne miasto Mozarta, dogoni w tej dziedzinie nasz teatr dopiero przyszłego lata [...].
źródło: NKJP: Dorota Szwarcman: Cały Mozart, Polityka, 2005-06-18
Ponieważ większość kolegów była znacznie starsza od niego i więcej umiała, mały Jan postanowił, że za wszelką cenę musi ich dogonić w nauce i dorównać w rysunku.
źródło: NKJP: Małgorzata Łopuszyńska Ratyna, Ewa Kołodziejczyk: „Pod pędzlem Matejki historia ożywa...”, Wychowawca, 2009-07
Wierzył więc w plany dogonienia Zachodu w ciągu jednej dekady.
źródło: NKJP: Marek Kęskrawiec: Czwarty pożar Teheranu, 2010
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dogonię
dogonimy
2 os. dogonisz
dogonicie
3 os. dogoni
dogonią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dogoniłem
+(e)m dogonił
dogoniłam
+(e)m dogoniła
dogoniłom
+(e)m dogoniło
dogoniliśmy
+(e)śmy dogonili
dogoniłyśmy
+(e)śmy dogoniły
2 os. dogoniłeś
+(e)ś dogonił
dogoniłaś
+(e)ś dogoniła
dogoniłoś
+(e)ś dogoniło
dogoniliście
+(e)ście dogonili
dogoniłyście
+(e)ście dogoniły
3 os. dogonił
dogoniła
dogoniło
dogonili
dogoniły
bezosobnik: dogoniono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dogońmy
2 os. dogoń
dogońcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dogoniłbym
bym dogonił
dogoniłabym
bym dogoniła
dogoniłobym
bym dogoniło
dogonilibyśmy
byśmy dogonili
dogoniłybyśmy
byśmy dogoniły
2 os. dogoniłbyś
byś dogonił
dogoniłabyś
byś dogoniła
dogoniłobyś
byś dogoniło
dogonilibyście
byście dogonili
dogoniłybyście
byście dogoniły
3 os. dogoniłby
by dogonił
dogoniłaby
by dogoniła
dogoniłoby
by dogoniło
dogoniliby
by dogonili
dogoniłyby
by dogoniły
bezosobnik: dogoniono by
bezokolicznik: dogonić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: dogoniwszy
gerundium: dogonienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dogonienie
dogonienia
D. dogonienia
dogonień
C. dogonieniu
dogonieniom
B. dogonienie
dogonienia
N. dogonieniem
dogonieniami
Ms. dogonieniu
dogonieniach
W. dogonienie
dogonienia
imiesłów przymiotnikowy bierny: dogoniony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. dogoniony
dogoniony
dogoniony
dogonione
dogoniona
D. dogonionego
dogonionego
dogonionego
dogonionego
dogonionej
C. dogonionemu
dogonionemu
dogonionemu
dogonionemu
dogonionej
B. dogonionego
dogonionego
dogoniony
dogonione
dogonioną
N. dogonionym
dogonionym
dogonionym
dogonionym
dogonioną
Ms. dogonionym
dogonionym
dogonionym
dogonionym
dogonionej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. dogonieni
dogonieni
dogonione
dogonione
D. dogonionych
dogonionych
dogonionych
dogonionych
C. dogonionym
dogonionym
dogonionym
dogonionym
B. dogonionych
dogonionych
dogonionych
dogonione
N. dogonionymi
dogonionymi
dogonionymi
dogonionymi
Ms. dogonionych
dogonionych
dogonionych
dogonionych
odpowiednik aspektowy: doganiać
-
Rzosobowy + dogonić + KOGO + (w CZYM) -
Zob. gonić