dogonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

dać się usłyszeć osobie oddalającej się

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

	- Nad zatoką dogonił mnie głos tenora, który wiecie, co śpiewał? źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
	- Proszę pamiętać. Tydzień. - Głos lekarki dogonił Piotra tuż za progiem gabinetu. źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Martwe światło, 2009
	Na środku rzeki dogonił mnie okrzyk, który wywołał działanie. źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Czeluść, 1997
	– Pilnuję – dogonił mnie szept Jovanki. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dogoniłem +(e)m dogonił	dogoniłam +(e)m dogoniła	dogoniłom +(e)m dogoniło	dogoniliśmy +(e)śmy dogonili	dogoniłyśmy +(e)śmy dogoniły
2 os.	dogoniłeś +(e)ś dogonił	dogoniłaś +(e)ś dogoniła	dogoniłoś +(e)ś dogoniło	dogoniliście +(e)ście dogonili	dogoniłyście +(e)ście dogoniły
3 os.	dogonił	dogoniła	dogoniło	dogonili	dogoniły

bezosobnik: dogoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dogońmy
2 os.	dogoń	dogońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dogoniłbym bym dogonił	dogoniłabym bym dogoniła	dogoniłobym bym dogoniło	dogonilibyśmy byśmy dogonili	dogoniłybyśmy byśmy dogoniły
2 os.	dogoniłbyś byś dogonił	dogoniłabyś byś dogoniła	dogoniłobyś byś dogoniło	dogonilibyście byście dogonili	dogoniłybyście byście dogoniły
3 os.	dogoniłby by dogonił	dogoniłaby by dogoniła	dogoniłoby by dogoniło	dogoniliby by dogonili	dogoniłyby by dogoniły

bezosobnik: dogoniono by

bezokolicznik: dogonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dogoniwszy

gerundium: dogonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dogoniony

odpowiednik aspektowy: doganiać

Rz_nieżywotny

+

dogonić

+

KOGO

Zob. gonić