-
1.b
świadczący o czyimś przerażeniu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- przerażony głos, wzrok; przerażona mina, twarz; przerażone spojrzenie; przerażone krzyki, oczy, okrzyki
-
Wujek trzasnął drzwiami i wyszedł. Babcia, jak zwykle, gdy wujek robił awantury, milczała z przerażoną miną, bardzo bliska płaczu.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
Wzdrygała się na każdy najmniejszy szelest, nie potrafiła oderwać przerażonego wzroku od ciemności, która czaiła się tuż za plecami.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. przerażony
przerażony
przerażony
przerażone
przerażona
D. przerażonego
przerażonego
przerażonego
przerażonego
przerażonej
C. przerażonemu
przerażonemu
przerażonemu
przerażonemu
przerażonej
B. przerażonego
przerażonego
przerażony
przerażone
przerażoną
N. przerażonym
przerażonym
przerażonym
przerażonym
przerażoną
Ms. przerażonym
przerażonym
przerażonym
przerażonym
przerażonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. przerażeni
przerażeni
przerażone
przerażone
D. przerażonych
przerażonych
przerażonych
przerażonych
C. przerażonym
przerażonym
przerażonym
przerażonym
B. przerażonych
przerażonych
przerażonych
przerażone
N. przerażonymi
przerażonymi
przerażonymi
przerażonymi
Ms. przerażonych
przerażonych
przerażonych
przerażonych
-
Zob. razić