-
1.
książk. sytuacja, która zaistniała mimo wykluczających ją faktów lub przekonań -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- przedziwny, zadziwiający; bolesny, ponury, smutny, tragiczny; cudowny paradoks
- paradoks dziejów, historii, losu, sytuacji, wiary, współczesności, życia
- absurdy i paradoksy, sprzeczności i paradoksy
- paradoks polega na czymś
- być paradoksem
- dojść do paradoksu; dochodzić do paradoksów
- zakrawać na paradoks
-
To prawdziwy paradoks, że problematyka wczesnośredniowiecznych wspólnot sąsiedzkich jest od kilku dziesięcioleci zaniedbana w historiografii niemieckiej, która w XIX i na początku XX w. przodowała w badaniach na tym polu.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
Hokejowe paradoksy - mamy słabszy hokej, a awansowaliśmy do światowej elity.
źródło: NKJP: Klan Pyszów!, Dziennik Polski, 2001-04-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. paradoks
paradoksy
D. paradoksu
paradoksów
C. paradoksowi
paradoksom
B. paradoks
paradoksy
N. paradoksem
paradoksami
Ms. paradoksie
paradoksach
W. paradoksie
paradoksy
-
+ paradoks + CZEGO -
ang. paradox
fr. paradoxe
niem. Paradox
z gr. parádoksos 'nieoczekiwany, niewiarygodny, niezwykły'