-
2.
cecha czegoś, co jest pożyteczne i prowadzi do określonego celu -
[sęs] lub [sens]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- sens akcji, cierpienia, działań kogoś, istnienia, negocjacji, wyprawy, życia
- sens i cel, sens i pożytek
- wiara w sens
- pozbawiony sensu
- nabrać sensu
- mieć; stracić, tracić; kwestionować sens
- być bez sensu
- zwątpić w sens
-
Nasz samorząd postanowił wziąć udział w inicjatywie, bo widzimy sens tych działań skupionych wokół tworzonej Rady Młodzieży.
źródło: NKJP: (TAJ): Powstanie rada młodzieży, Gazeta Krakowska, 2007-05-14
Nie ma sensu ratować Ciri przed losem, który jest jej pisany od dnia urodzin.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sens
sensy
D. sensu
sensów
C. sensowi
sensom
B. sens
sensy
N. sensem
sensami
Ms. sensie
sensach
W. sensie
sensy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. sēnsus '(u)czucie; rozumienie'
Pierwotnie imiesłów dokonany bierny od sentīre 'odczuć'.