rozgoryczenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

przykry stan psychiczny wywołany tym, że wydarzyło się lub dzieje się coś innego, niż chcieliśmy i na co czekaliśmy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

duże, głębokie, ogromne, wielkie rozgoryczenie
rozgoryczenie mieszkańców, pacjentów, pracowników
rozgoryczenie starością, sytuacją, życiem; brakiem decyzji (perspektyw...), faktem, że..., decyzją, postawą kogoś
rozgoryczenie i frustracja, rozgoryczenie i gniew, rozgoryczenie i oburzenie, rozgoryczenie i poczucie krzywdy (niesprawiedliwości...), rozgoryczenie i rozczarowanie, rozgoryczenie i smutek, rozgoryczenie i wściekłość, rozgoryczenie i złość, rozgoryczenie i zniechęcenie
poczucie; wyraz rozgoryczenia
pełen, pełny rozgoryczenia
czuć, poczuć; budzić, powodować; wyrazić; rozumieć czyjeś rozgoryczenie; nie kryć, nie ukrywać rozgoryczenia
dodać, mówić, podkreślać, stwierdzić; pomyśleć z rozgoryczeniem

Kilka dni temu przełożony przedstawił jej zmodyfikowaną ofertę pracy. Już nie na stanowisku kierowniczym [...]. Iwona Sobala nie kryje rozgoryczenia decyzją szefa.

źródło: NKJP: (PLIN): Bój w Bibliotece, Dziennik Polski, 2005-07-20

Poczuł rozgoryczenie; pragnął, żeby przygoda rozwinęła się i nabrała rumieńców, a Marianowi, jak widać, nie zależało na tym wcale.

źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961

Faktem społecznym, będącym dla większości obywateli powodem rozgoryczenia i poczucia niesprawiedliwości [...], są wyraźne różnice w zarobkach pomiędzy tzw. zwykłymi ludźmi a osobami zajmującymi stanowiska w administracji publicznej.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 20.01.2000

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rozgoryczenie	rozgoryczenia
D.	rozgoryczenia	rozgoryczeń
C.	rozgoryczeniu	rozgoryczeniom
B.	rozgoryczenie	rozgoryczenia
N.	rozgoryczeniem	rozgoryczeniami
Ms.	rozgoryczeniu	rozgoryczeniach
W.	rozgoryczenie	rozgoryczenia

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

+

rozgoryczenie

+

CZYM

Pochodzenie

Od: rozgoryczyć < gorycz (zob.).
Por. rozgoryczony