krytyka - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.a

działalność polegająca na ocenie utworów literackich, muzycznych, dzieł sztuki, przedstawień teatralnych oraz innych wytworów twórczego działania człowieka

Wymowa

[krytyka] lub pot. [krytyka]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

Połączenia

krytyka artystyczna; literacka, muzyczna, teatralna
krytyka i publicystyka; eseistyka i krytyka
uprawiać krytykę
zajmować się krytyką

Cytaty

	Jako dziennikarz specjalizował się w publicystyce kulturalnej i krytyce filmowej [...]. źródło: NKJP: Józef Banaszak: Czas nie przeszedł obok: wspomnienia przyrodnika, 2008
	Zarówno twórca pierwszej gazety w powojennym Krakowie Jacek Frühling, jak naczelny redaktor „Dziennika Polskiego”,[...] Stanisław Witold Balicki, byli wybitnymi znawcami sztuki scenicznej. Obaj parali się krytyką teatralną. źródło: NKJP: W objęciach Melpomeny, Dziennik Polski, 2001-02-20
	Oprócz działalności poetyckiej uprawiał krytykę literacką i plastyczną. źródło: NKJP: Spotkanie poetyckie poświęcone twórczości Zdzisława Polsakiewicza, Zeszyty Poetyckie, 2010-10-23
	Znaczny jest również jego dorobek w dziedzinie eseistyki i krytyki literackiej - opublikował m.in. zbiory szkiców o polskich pisarzach i stosunkach niemiecko-polskich na obszarze kultury. źródło: NKJP: Marcin Piasecki: 15 lat instytutu Dedeciusa, Gazeta Wyborcza, 1995-03-13

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	krytyka	krytyki
D.	krytyki	krytyk

C.	krytyce	krytykom
B.	krytykę	krytyki
N.	krytyką	krytykami
Ms.	krytyce	krytykach
W.	krytyko	krytyki

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

+

krytyka

+

(JAKA)

Pochodzenie

łac. critica

z gr. kritikḗ (téchnē) 'sztuka myślenia, rozstrzygania'