granica - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

coś, co oddziela jeden obszar od innego (lub wszystkich pozostałych) i zwykle jest przedstawiane jako wyobrażona linia przebiegająca w terenie i oznaczana na mapach

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Przynależność i podział terytorialny

typy terytoriów, podział administracyjny

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

stosunki międzynarodowe

Połączenia

granica polska, rosyjska, turecka; polsko-niemiecka, polsko-ukraińska...; morska, lądowa
granica miasta, państwa, regionu, województwa, wsi; granice Polski, Warszawy...
granica między Austrią a Czechami, Polską a Słowacją...
granica biegnie, przebiega którędyś
przekroczyć granicę

Cytaty

	[...] machnąłem sporo zdjęć nad Dunajcem, po jednej i drugiej stronie słowackiej granicy. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
	Cinek w ciągu dwóch lat przekroczył granicę stukrotnie, pewnie częściej niż kurier z MSZ, Ewa, jego żona, niewiele mniej. źródło: NKJP: Michał Olszewski: Chwalcie łąki umajone, 2005
	W Bad Schwartau słyszał, że wielu mieszkańców Lwowa, profesorów i inteligencji, osiedliło się we Wrocławiu. Postanowił tam wysiąść z wagonu. Do Lwowa bowiem, teraz do miasta w granicach ZSRR, nie było ani jak, ani po co wracać. źródło: NKJP: Zdzisław Smektała: Chcica..., 2006
	Do granic wsi odprowadza ją dotychczasowa rodzina, sąsiedzi, przyjaciele. Pokrzepiają, dają ostatnie rady i zalecenia. Mówią: – Jeśli będzie cię bił, wróć do nas! źródło: NKJP: Sonia Raduńska: Kartki z białego zeszytu, 2008

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	granica	granice
D.	granicy	granic

C.	granicy	granicom
B.	granicę	granice
N.	granicą	granicami
Ms.	granicy	granicach
W.	granico	granice

Składnia

+	granica	+	JAKA
+	granica	+	CZEGO
+	granica	+	między CZYM + a CZYM

Pochodzenie

psł. *granica 'linia graniczna oddzielająca jeden teren od drugiego'