ubzdurać sobie - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. pejorat. wyobrazić sobie coś (co mówiący uważa za głupie lub nieprawdziwe) i w to uwierzyć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

ubrdać sobie
uroić sobie

	Biegłem jeszcze pół kilometra do „komendantury”, a po drodze macałem sobie szyję i głowę, ale nie czułem żadnego bólu, nie doznałem nawet najlżejszego ukłucia... jak gdybym ubzdurał sobie całą tę chorobę. źródło: NKJP: Józef Bau: Czas zbezczeszczenia Wspomnienia z czasów drugiej wojny światowej, 2006
	Dowiedziałem się, że jestem bufonem, megalomanem, który ubzdurał sobie niestworzone rzeczy, że mnie nie kocha, nigdy nie kochała, nie jest w ogóle w stanie wyobrazić sobie, żeby mogła pokochać [...]. źródło: NKJP: Paweł Pollak: Kanalia, 2006
	Janusz jednak ubzdurał sobie, że będzie zajmował się kolejnymi interesami, które miały uczynić nas milionerami. Szybko okazywały się kolejnymi niewypałami. źródło: NKJP: Marlena Polok - Kin: Kochankowie mojej mamy, Dziennik Zachodni, 2004-02-24
	Nasza 17-letnia córka ubzdurała sobie, że jest za gruba. Nie martwilibyśmy się tym tak bardzo, bo nie odchudza się i nie cuduje z dietami, ale za to ma problemy w szkole. Twierdzi, że wstydzi się odpowiadając przy biurku nauczyciela, czy też rozwiązując zadania na tablicy. źródło: NKJP: Milena Kochanowska: Forum czytelników, Gazeta Poznańska, 2006-09-20
	Mogłem walkę rozwiązać inaczej, ale byłem zbyt ambitny – chciałem go natychmiast powalić. Ubzdurałem sobie, że załatwię go jednym ciosem. źródło: NKJP: Józef Djaczenko: Zwierzenia Uszola, Gazeta Poznańska, 2006-06-23

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubzdurałem sobie +(e)m sobie ubzdurał	ubzdurałam sobie +(e)m sobie ubzdurała	ubzdurałom sobie +(e)m sobie ubzdurało	ubzduraliśmy sobie +(e)śmy sobie ubzdurali	ubzdurałyśmy sobie +(e)śmy sobie ubzdurały
2 os.	ubzdurałeś sobie +(e)ś sobie ubzdurał	ubzdurałaś sobie +(e)ś sobie ubzdurała	ubzdurałoś sobie +(e)ś sobie ubzdurało	ubzduraliście sobie +(e)ście sobie ubzdurali	ubzdurałyście sobie +(e)ście sobie ubzdurały
3 os.	ubzdurał sobie	ubzdurała sobie	ubzdurało sobie	ubzdurali sobie	ubzdurały sobie

bezosobnik: ubzdurano sobie

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ubzdurajmy sobie
2 os.	ubzduraj sobie	ubzdurajcie sobie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubzdurałbym sobie bym sobie ubzdurał	ubzdurałabym sobie bym sobie ubzdurała	ubzdurałobym sobie bym sobie ubzdurało	ubzduralibyśmy sobie byśmy sobie ubzdurali	ubzdurałybyśmy sobie byśmy sobie ubzdurały
2 os.	ubzdurałbyś sobie byś sobie ubzdurał	ubzdurałabyś sobie byś sobie ubzdurała	ubzdurałobyś sobie byś sobie ubzdurało	ubzduralibyście sobie byście sobie ubzdurali	ubzdurałybyście sobie byście sobie ubzdurały
3 os.	ubzdurałby sobie by sobie ubzdurał	ubzdurałaby sobie by sobie ubzdurała	ubzdurałoby sobie by sobie ubzdurało	ubzduraliby sobie by sobie ubzdurali	ubzdurałyby sobie by sobie ubzdurały

bezosobnik: ubzdurano by sobie

bezokolicznik: ubzdurać sobie

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ubzdurawszy sobie

gerundium: ubzduranie sobie

rodzaj gramatyczny: dk

	+	ubzdurać sobie	+	CO
	+	ubzdurać sobie	+	że ZDANIE

Zob. bzdura