patos
-
pejorat. nastrój przesadnej powagi i podniosłości, jaki jest nadawany pewnym wypowiedziom i zachowaniom w sytuacjach oficjalnych
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
uroczystości i święta
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- patriotyczny, romantyczny, wzniosły; nadmierny, niepotrzebny, niestosowny patos
- patos i śmieszność; powaga i patos
- dawka, nadmiar; brak patosu
- skłonność do patosu
- unikać; coś pozbawione patosu
- coś przepełnione patosem
- mówić, powiedzieć, rzucić z patosem
-
Nawiasem mówiąc, uświetnianie patriotycznych uroczystości było zadaniem trochę sprzecznym z założeniami naszego teatru. Od patriotycznego patosu staraliśmy się zawsze uciekać.
źródło: NKPJ: Krystyna Jagiełło: Dziedzice bezprawnej wolności, 2007
- Stoimy w obliczu decyzji, która ma zaważyć na losie pokoleń! - powiedział z patosem Astrofizyk.
źródło: NKJP: Janusz A. Zajdel: Paradyzja, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. patos
patosy
D. patosu
patosów
C. patosowi
patosom
B. patos
patosy
N. patosem
patosami
Ms. patosie
patosach
W. patosie
patosy
-
internac.
ang. pathos
fr. pathos
niem. Pathos
z gr. páthos 'doświadczanie, uczucie, namiętność, cierpienie'