znać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wiedzieć o jakiejś osobie, rzeczy, sytuacji itp., jaka ona jest

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

znać adres, argumenty, cenę, drogę, fakty, hasło, miasto, miejsce pobytu, czyjeś myśli, nazwę, nazwisko, odpowiedź, okoliczności, plany, przyczyny, przyszłość, rytuał, pochodzenie, powód, prawdę, przepowiednię, sekret, skutki, słabe punkty, sprawę, sytuację, szczegóły, tekst, treść, warunki, zwyczaje, życie; aktora, autora, ludzi, mieszkańców, sąsiadów, siebie
znać z filmu, z fotografii, z nazwiska, z opowieści, z plakatu, z plotek, z rozmów, z twarzy, ze zdjęć; z jakiejś strony
znać dobrze, doskonale, mało, powierzchownie, słabo; osobiście
znać jak własną kieszeń
warto, trzeba znać
znać kogoś jako aktora, jako dobrego detektywa, jako fachowca, jako nieustraszonego wojownika, jako pianistę, jako przyzwoitego człowieka, jako sprawnego mówcę, jako świetnego adwokata, jako utalentowanego muzyka

	[...] znał to miasto i czytając kolejne zapiski, miał przed oczami ulice, na których wszystkie te wydarzenia się rozegrały. źródło: NKJP: Adam Barczyński: Ślepy los, 1999
	[...] całe zajście, o które go posądzali, znała tylko z plotek. źródło: NKJP: (ml): Sąd zaufał bratu, Dziennik Łódzki, 2006-07-20
	Trafiał wszędzie tam, gdzie trwały ciężkie walki i zawsze jego podróże były obarczone wielkim ryzykiem. [...] Telewidzowie znali go jako autora wstrząsających reportaży. źródło: NKJP: jj: 5 lat temu zginął Waldemar Milewicz, Dziennik Zachodni, 2009-05-09
	[...] są stąd, znamy ich z najlepszej strony, to dobrzy sąsiedzi i gospodarze. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Niemiecki taniec, 2009
	[...] mają dwanaście lat i już pracują ciężko jak dorośli, nie znają, co to dzień świąteczny. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

część mowy: czasownik

aspekt: nieokreślony

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: znano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę znał będę znać	będę znała będę znać	będę znało będę znać	będziemy znali będziemy znać	będziemy znały będziemy znać
2 os.	niech będzie znać będziesz znał będziesz znać	będziesz znała będziesz znać	będziesz znało będziesz znać	będziecie znali będziecie znać	będziecie znały będziecie znać
3 os.	będzie znał będzie znać	będzie znała będzie znać	będzie znało będzie znać	będą znali będą znać	będą znały będą znać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		znajmy
2 os.	znaj	znajcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: znano by

bezokolicznik: znać

imiesłów przysłówkowy współczesny: znając

gerundium: znanie

rodzaj gramatyczny: ndk,

imiesłów przymiotnikowy czynny: znający

imiesłów przymiotnikowy bierny: znany

Rz_osobowy	+	znać	+	KOGO/CO
Rz_osobowy	+	znać	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

psł. *znati, *znajǫ 'znać, wiedzieć'