-
1.
świadome naśladowanie jakiegoś utworu, gatunku, stylu lub czyjegoś zachowania, mające na celu jego ośmieszenie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
- parodia dramatu (politycznego), filmu, opery, operetki, teatru; życia w PRLu; papieża
-
Wiadomo zaś, że wszelka parodia, wyolbrzymiając cechy określonego stylu, tym samym na nie wskazuje.
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959
Po śmierci niewydarzonego króla Jerzego III, obłąkanego w ostatnich latach panowania, dworski poeta Southey napisał na jego cześć mało stosowny i odbierany z niesmakiem panegiryk. Byron ogłosił drukiem parodię tego poematu, natrząsając się zarówno z autora, jak i ze zmarłego monarchy.
źródło: NKJP: Honor nieboszczyków, Dziennik Polski - Pejzaż, 2001-10-12
Spektakl przedstawia historię dwóch zwaśnionych królewskich rodów. Jest parodią szekspirowskiego dramatu „Romeo i Julia”.
źródło: NKJP: (A.P.): Szare w Strzesze, Nowiny Raciborskie, 2004-04-27
[...] „Opera granda” Macieja Wojtyszki z warszawskiego Ateneum to zwariowana parodia opery, czysta zabawa konwencją i patosem.
źródło: NKJP: Roman Pawłowski: 18. Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Gazeta Wyborcza, 1997-03-11
Był poetą, satyrykiem, jego parodie stylów literackich różnych pisarzy, które uprawiał przez całe życie, podobnie jak Artur Maria Swinarski, przyniosły mu pochlebne głosy krytyków i czytelników.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. parodia
parodie
D. parodii
parodii
neut parodyj
char C. parodii
parodiom
B. parodię
parodie
N. parodią
parodiami
Ms. parodii
parodiach
W. parodio
parodie
-
fr. parodie
z łac. parōdia
Wyraz łaciński jest zapożyczeniem gr. parōidía 'przejaskrawione, ośmieszające naśladowanie'