-
1.
współbrzmienie zakończeń słów wykorzystywane w poezji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
- dokładne, niedokładne; banalne, niewyszukane rymy
- rym i rytm
- układ; słownik rymów
- utwór bez rymów
- gadać, pisać, układać do rymu
-
Dla ułatwienia recytacji i zapamiętania treści wiersze obfitowały w rymy i aliteracje (wszystkie słowa w danej części poematu - zwrotce, wersie - rozpoczynały się od tej samej litery), stale powtarzane kolokacje, refreny.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007
W przeciwieństwie do Elsnera, zadowalającego się rymami żeńskimi, na ich nadmiar i rzekomo płynącą stąd monotonię narzekał Karol Kurpiński.
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski : siedem szkiców, 2005
Upiory starych profesorów uwzięły się na pana Rybka, szydziły z jego wykształcenia, pokracznej postury, nawet z samego nazwiska, układając do rymu zgrabne limeryki.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
Dzieci wymyślały własne rymy do słowa „sąsiadka”, a także pomagały autorce znaleźć rymy do innych słów w wierszykach m.in. o królewnie i smoku.
źródło: NKJP: I. Koba: Śpiewy i pląsy z Dorotą Gellner, Tygodnik Ciechanowski, 2006-06-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rym
rymy
D. rymu
rymów
C. rymowi
rymom
B. rym
rymy
N. rymem
rymami
Ms. rymie
rymach
W. rymie
rymy
-
śr.-w.-niem. rīm 'liczba, wiersz'
< st.fr. rime < łac. śr. ritmus, rhytmus < gr. rhytmós ‘rytm’.