ośmieszyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

wskutek własnego działania stać się przedmiotem drwin i żartów

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

zbłaźnić się

	Wiem, że chciałby pan dobrze wypaść, ale zaręczam, nie ma to sensu. Jedyną konsekwencją mówienia nieprawdy będzie ośmieszenie się, a tego chyba pan nie chce. - źródło: NKJP: Andrzej Bart: Fabryka Muchłapek, 2008
	Mariusz wysłał opowiadanie. Nie bardzo wierzył w to, że zwróci tym czyjąś uwagę. Pokonał jednak poważną barierę - lęk przed publicznym ośmieszeniem się. źródło: NKJP: Piotr Peichert: Meta była o dwa kroki stąd, Dziennik Słupski, 1999-06-11
	Stuknij się w głowę, dziewczyno. Jak mogę strzelać się z kobietą? - Zwyczajnie, naciśniesz spust. - I ośmieszę się na całe życie! Palcami będą mnie wytykać: to jest ten, który zastrzelił kobietę w pojedynku. źródło: NKJP: Błahostka, Gazeta Wyborcza, 1997-11-28
	Najgorsze zmiany w ustawie zostały przyjęte na wniosek rządu, który reprezentowała w Sejmie minister J. P., osoba, która kiedyś ośmieszyła się pomysłem połączenia NIK z Centralnym Biurem Antykorupcyjnym źródło: NKJP: 42. posiedzenie Senatu RP, stenogram, wersja robocza
	Po przemówieniu na forum zagranicznych organizacji syjonistycznych, gdy ośmieszył się brakiem znajomości angielskiego, trudno wyobrazić sobie „premiera Amira Pereca” w owalnym gabinecie Białego Domu podczas intymnej rozmowy z prezydentem Stanów Zjednoczonych. źródło: NKJP: Roman Frister: Izrael, Polityka, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieszyłem się +(e)m się ośmieszył	ośmieszyłam się +(e)m się ośmieszyła	ośmieszyłom się +(e)m się ośmieszyło	ośmieszyliśmy się +(e)śmy się ośmieszyli	ośmieszyłyśmy się +(e)śmy się ośmieszyły
2 os.	ośmieszyłeś się +(e)ś się ośmieszył	ośmieszyłaś się +(e)ś się ośmieszyła	ośmieszyłoś się +(e)ś się ośmieszyło	ośmieszyliście się +(e)ście się ośmieszyli	ośmieszyłyście się +(e)ście się ośmieszyły
3 os.	ośmieszył się	ośmieszyła się	ośmieszyło się	ośmieszyli się	ośmieszyły się

bezosobnik: ośmieszono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ośmieszmy się
2 os.	ośmiesz się	ośmieszcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieszyłbym się bym się ośmieszył	ośmieszyłabym się bym się ośmieszyła	ośmieszyłobym się bym się ośmieszyło	ośmieszylibyśmy się byśmy się ośmieszyli	ośmieszyłybyśmy się byśmy się ośmieszyły
2 os.	ośmieszyłbyś się byś się ośmieszył	ośmieszyłabyś się byś się ośmieszyła	ośmieszyłobyś się byś się ośmieszyło	ośmieszylibyście się byście się ośmieszyli	ośmieszyłybyście się byście się ośmieszyły
3 os.	ośmieszyłby się by się ośmieszył	ośmieszyłaby się by się ośmieszyła	ośmieszyłoby się by się ośmieszyło	ośmieszyliby się by się ośmieszyli	ośmieszyłyby się by się ośmieszyły

bezosobnik: ośmieszono by się

bezokolicznik: ośmieszyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ośmieszywszy się

gerundium: ośmieszenie się

odpowiednik aspektowy: ośmieszać się

+

ośmieszyć się

+

(CZYM)

Zob. śmiech