rozedrzeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ciągnąc lub szarpiąc, sprawić, że coś pęknie częściowo lub całkowicie albo zrobi się w tym dziura

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

	[...] tam istotnie leżał list w niebieskiej kopercie, rozdartej z jednego rogu, jakby ktoś usiłował go otworzyć i w ostatniej chwili się rozmyślił. [...] - Od Leszka! - zakrzyknął pan Sarnecki i dokończył dzieła babci, czyli rozdarł kopertę dokładnie w miejscu, w którym ona zaczęła. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zamach na wyspę, 2001
	Ezdrasz był głęboko wstrząśnięty. Rozdarł na strzępy swój płaszcz, targał z rozpaczy brodę i cały dzień siedział odrętwiały z nadmiaru zgryzoty. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Kiedy wiatr rozdarł żagiel a przez jacht przewaliła się potężna fala, wiedzieliśmy, że nasza sytuacja nie jest dobra i trzeba jak najszybciej szukać schronienia w spokojnej zatoce. źródło: NKJP: Janusz Szymonik: Dziewięć w skali Beauforta, Trybuna Śląska, 2001-05-19
	Wtedy zauważył gwóźdź, który zahaczał o spodnie profesora. [...] Szarpnęli. Gwóźdź rozdarł materiał spodni, przebił kalesony i skórę. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozdarłem +(e)m rozdarł	rozdarłam +(e)m rozdarła	rozdarłom +(e)m rozdarło	rozdarliśmy +(e)śmy rozdarli	rozdarłyśmy +(e)śmy rozdarły
2 os.	rozdarłeś +(e)ś rozdarł	rozdarłaś +(e)ś rozdarła	rozdarłoś +(e)ś rozdarło	rozdarliście +(e)ście rozdarli	rozdarłyście +(e)ście rozdarły
3 os.	rozdarł	rozdarła	rozdarło	rozdarli	rozdarły

bezosobnik: rozdarto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozedrzyjmy
2 os.	rozedrzyj	rozedrzyjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozdarłbym bym rozdarł	rozdarłabym bym rozdarła	rozdarłobym bym rozdarło	rozdarlibyśmy byśmy rozdarli	rozdarłybyśmy byśmy rozdarły
2 os.	rozdarłbyś byś rozdarł	rozdarłabyś byś rozdarła	rozdarłobyś byś rozdarło	rozdarlibyście byście rozdarli	rozdarłybyście byście rozdarły
3 os.	rozdarłby by rozdarł	rozdarłaby by rozdarła	rozdarłoby by rozdarło	rozdarliby by rozdarli	rozdarłyby by rozdarły

bezosobnik: rozdarto by

bezokolicznik: rozedrzeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozdarłszy

gerundium: rozdarcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozdarty

odpowiednik aspektowy: rozdzierać

+

rozedrzeć

+

CO

ogsł. *orz-derti, *orz-dьrǫ ( / *orz-dьrati, *orz-derǫ)

Zob. drzeć