-
4.
coś, co człowiek otrzymał za pośrednictwem jakiegoś rodzaju siły wyższej -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
- prawdziwy dar; dar boski, boży
- dar losu; natury, przyrody; morza, ziemi; łaski bożej, nieba, niebios, opatrzności; Boga, Chrystusa, Ducha Świętego, Stwórcy
- otrzymywać dar
-
Dzielna, dobrze zorganizowana, przystojna, o połowę młodsza od Gombrowicza - co bardzo dla niego ważne - przy tym inteligentna, obdarzona poczuciem humoru była - zdaniem wielu - darem losu dla schorowanego i samotnego dotąd pisarza.
źródło: NKJP: Małgorzata Dydek, Gazeta Wyborcza, 1993-06-04
Z bursztynnictwa zaś żyje w Polsce około 10 tysięcy osób, głównie mieszkańców woj. pomorskiego.
Niewykluczone, że ten dar natury na Pomorzu przepadnie bezpowrotnie.źródło: NKJP: Kazimierz Netka: Bursztynowe cuda, Dziennik Bałtycki, 2004-08-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dar
dary
D. daru
darów
C. darowi
darom
B. dar
dary
N. darem
darami
Ms. darze
darach
W. darze
dary
-
psł. *darъ