sterczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sterczałem +(e)m sterczał	sterczałam +(e)m sterczała	sterczałom +(e)m sterczało	sterczeliśmy +(e)śmy sterczeli	sterczałyśmy +(e)śmy sterczały
2 os.	sterczałeś +(e)ś sterczał	sterczałaś +(e)ś sterczała	sterczałoś +(e)ś sterczało	sterczeliście +(e)ście sterczeli	sterczałyście +(e)ście sterczały
3 os.	sterczał	sterczała	sterczało	sterczeli	sterczały

bezosobnik: sterczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę sterczał będę sterczeć	będę sterczała będę sterczeć	będę sterczało będę sterczeć	będziemy sterczeli będziemy sterczeć	będziemy sterczały będziemy sterczeć
2 os.	będziesz sterczał będziesz sterczeć	będziesz sterczała będziesz sterczeć	będziesz sterczało będziesz sterczeć	będziecie sterczeli będziecie sterczeć	będziecie sterczały będziecie sterczeć
3 os.	będzie sterczał będzie sterczeć	będzie sterczała będzie sterczeć	będzie sterczało będzie sterczeć	będą sterczeli będą sterczeć	będą sterczały będą sterczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sterczmy
2 os.	stercz	sterczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sterczałbym bym sterczał	sterczałabym bym sterczała	sterczałobym bym sterczało	sterczelibyśmy byśmy sterczeli	sterczałybyśmy byśmy sterczały
2 os.	sterczałbyś byś sterczał	sterczałabyś byś sterczała	sterczałobyś byś sterczało	sterczelibyście byście sterczeli	sterczałybyście byście sterczały
3 os.	sterczałby by sterczał	sterczałaby by sterczała	sterczałoby by sterczało	sterczeliby by sterczeli	sterczałyby by sterczały

bezosobnik: sterczano by

bezokolicznik: sterczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: stercząc

gerundium: sterczenie

imiesłów przymiotnikowy czynny: sterczący

Rz_nieżywotny

+

sterczeć

+

(SKĄD)

psł. *(s)tr̥čati, *(s)tr̥čitь 'pionowo tkwić w czymś, wystawać z czegoś, nad jakąś powierzchnię, sterczeć'