-
2.
taki, o którym wiedzą zarówno mówiący, jak i słuchacze, ale mówiący nie chce wymieniać jego nazwy ani dokładnie o nim informować -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
- wiadomy urząd; wiadoma sprawa; wiadome osoby; cele, powody, przyczyny, względy
-
Początkowo Mikołajem miał być szwagier, ale przewlekły rozstrój unieruchomił go w wiadomym miejscu.
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
Znałem jego nazwisko i wiedziałem, gdzie pracuje. Ale nie wiedziałem, w jakim mieście. Więc tu i tam, gdzie mnie nosiło, zachodziłem do wiadomej instytucji i pytałem, czy taki nie pracuje.
źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 2006
Cmentarz był wizytówką polskiego Lwowa przed rokiem 1939. Po wojnie, z wiadomych względów zaniedbany, a następnie prawie zrównany z ziemią.
źródło: NKJP: Śpiące orlęta, Trybuna Śląska, 2004-10-30
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wiadomy
wiadomy
wiadomy
wiadome
wiadoma
D. wiadomego
wiadomego
wiadomego
wiadomego
wiadomej
C. wiadomemu
wiadomemu
wiadomemu
wiadomemu
wiadomej
B. wiadomego
wiadomego
wiadomy
wiadome
wiadomą
N. wiadomym
wiadomym
wiadomym
wiadomym
wiadomą
Ms. wiadomym
wiadomym
wiadomym
wiadomym
wiadomej
W. wiadomy
wiadomy
wiadomy
wiadome
wiadoma
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wiadomi
wiadomi
wiadome
wiadome
D. wiadomych
wiadomych
wiadomych
wiadomych
C. wiadomym
wiadomym
wiadomym
wiadomym
B. wiadomych
wiadomych
wiadomych
wiadome
N. wiadomymi
wiadomymi
wiadomymi
wiadomymi
Ms. wiadomych
wiadomych
wiadomych
wiadomych
W. wiadomi
wiadomi
wiadome
wiadome
-
psł. *vědomъ 'wiedzący, znający; znany'
Imiesłów bierny czasu teraźniejszego z przyrostkiem *-omъ od czasownika *věděti (zob. wiedzieć ).