wygonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wyprowadzić zwierzęta gospodarskie na pastwisko

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwierzęta domowe i hodowlane

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

Jaś po raz pierwszy wygonił swoje bydełko [...] na łąki bujne brzegiem lasu się ciągnące.

źródło: NKJP: Hanna Kostyrko (zebr): Klechdy domowe, 1960

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wygoniłem +(e)m wygonił	wygoniłam +(e)m wygoniła	wygoniłom +(e)m wygoniło	wygoniliśmy +(e)śmy wygonili	wygoniłyśmy +(e)śmy wygoniły
2 os.	wygoniłeś +(e)ś wygonił	wygoniłaś +(e)ś wygoniła	wygoniłoś +(e)ś wygoniło	wygoniliście +(e)ście wygonili	wygoniłyście +(e)ście wygoniły
3 os.	wygonił	wygoniła	wygoniło	wygonili	wygoniły

bezosobnik: wygoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wygońmy
2 os.	wygoń	wygońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wygoniłbym bym wygonił	wygoniłabym bym wygoniła	wygoniłobym bym wygoniło	wygonilibyśmy byśmy wygonili	wygoniłybyśmy byśmy wygoniły
2 os.	wygoniłbyś byś wygonił	wygoniłabyś byś wygoniła	wygoniłobyś byś wygoniło	wygonilibyście byście wygonili	wygoniłybyście byście wygoniły
3 os.	wygoniłby by wygonił	wygoniłaby by wygoniła	wygoniłoby by wygoniło	wygoniliby by wygonili	wygoniłyby by wygoniły

bezosobnik: wygoniono by

bezokolicznik: wygonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wygoniwszy

gerundium: wygonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wygoniony

odpowiednik aspektowy: wyganiać

Rz_osobowy

+

wygonić

+

CO + (DOKĄD)

Zob. gonić