-
1.
służący identyfikacji kogoś lub czegoś -
ATEMATYCZNY
-
- sygnał, znak rozpoznawczy; hasło rozpoznawcze; karty rozpoznawcze
-
Grupą wyróżniającą się byli Żydzi, których znak rozpoznawczy stanowiły broda, pejsy, chałat i stale noszone nakrycie głowy - aksamitna czapka lub później kapelusz.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005
Wysłuchali uważnie wskazówek, dokąd i którędy mają się udać, otrzymali karty rozpoznawcze do punktów etapowych i pieniądze.
źródło: NKJP: Alfons Filar: Śladami tatrzańskich kurierów, 1995
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. rozpoznawczy
rozpoznawczy
rozpoznawczy
rozpoznawcze
rozpoznawcza
D. rozpoznawczego
rozpoznawczego
rozpoznawczego
rozpoznawczego
rozpoznawczej
C. rozpoznawczemu
rozpoznawczemu
rozpoznawczemu
rozpoznawczemu
rozpoznawczej
B. rozpoznawczego
rozpoznawczego
rozpoznawczy
rozpoznawcze
rozpoznawczą
N. rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczą
Ms. rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczej
W. rozpoznawczy
rozpoznawczy
rozpoznawczy
rozpoznawcze
rozpoznawcza
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. rozpoznawczy
rozpoznawczy
rozpoznawcze
rozpoznawcze
D. rozpoznawczych
rozpoznawczych
rozpoznawczych
rozpoznawczych
C. rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczym
rozpoznawczym
B. rozpoznawczych
rozpoznawczych
rozpoznawczych
rozpoznawcze
N. rozpoznawczymi
rozpoznawczymi
rozpoznawczymi
rozpoznawczymi
Ms. rozpoznawczych
rozpoznawczych
rozpoznawczych
rozpoznawczych
W. rozpoznawczy
rozpoznawczy
rozpoznawcze
rozpoznawcze
-
Zob. (roz)poznawać