-
1.
charakterystyczna cecha, która nieodłącznie związana jest z jakąś osobą, rzeczą lub zjawiskiem, wyróżniając je spośród innych -
ATEMATYCZNY
-
- istotny, nieodłączny, nieodzowny, niezbędny, ważny; dodatkowy, główny, podstawowy atrybut
- atrybut kultury, sztuki; państwa; Boga, boskości; niepodległości, niezawisłości, samodzielności, suwerenności; władzy; kobiecości, męskości; codzienności, współczesności
- atrybuty i symbole
- uważany, uznany za atrybut czegoś
-
Dobre gotowanie to atrybut kobiecości - uważa. - Przez żołądek trafia się do wielu bliskich serc.
źródło: NKJP: Magdalena Jachim: Wyśniona pietruszka, Dziennik Bałtycki, 2003-10-19
Dyplomacja była tradycyjnie atrybutem suwerennego państwa. Z czasem także organizacje międzynarodowe, takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, zaczęły tworzyć przedstawicielstwa dyplomatyczne.
źródło: NKJP: Jacek Czaputowicz: Teorie stosunków międzynarodowych, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. atrybut
atrybuty
D. atrybutu
atrybutów
C. atrybutowi
atrybutom
B. atrybut
atrybuty
N. atrybutem
atrybutami
Ms. atrybucie
atrybutach
W. atrybucie
atrybuty
-
+ atrybut + -
fr. attribut
niem. Attribut