-
1.
grupa ludzi, którzy sprzeciwiają się polityce rządu lub władcy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
działalność polityczna -
- polityczna, solidarnościowa; antykomunistyczna, demokratyczna, konserwatywna, liberalna, nacjonalistyczna, umiarkowana; centroprawicowa, lewicowa, prawicowa; parlamentarna, sejmowa, wewnątrzpartyjna, wewnętrzna; studencka; konsekwentna, konstruktywna; jawna, legalna; ostra, radykalna, silna; bezsilna; była, dawna, dotychczasowa, dzisiejsza, obecna, ówczesna, przedwojenna; białoruska, czeska, polska opozycja; opozycja magnacka
- opozycja lat 70. (80. ...); opozycja możnych
- działacz, lider, przedstawiciel; ludzie opozycji
- należeć do opozycji
- działać w opozycji
-
Solidarnościowa opozycja nie zdobyła większości w Sejmie wyłącznie z powodu przemyślnie skonstruowanej ordynacji wyborczej.
źródło: NKJP: Paweł Zuchniewicz: Jan Paweł II: „Będę szedł naprzód”. Powieść biograficzna, 2009
Papież, Watykan, Kościół polski oraz cały Zachód popierały polską opozycję demokratyczną, której rola jako ważnego katalizatora historycznej przemiany zakończonej rozpadem ZSRR jest bezsporna.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic , 1997
Był silny mróz i kijowski plac Niepodległości świecił pustkami, chociaż opozycja nawoływała, aby ludzie się nie rozchodzili.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
W atmosferze odwetu zawsze ginęły dobre obyczaje, choćby taki jak wybór na zastępców marszałka Sejmu przedstawicieli opozycji.
źródło: NKJP: Agnieszka Rybak: Oczekiwana zamiana miejsc, Polityka, 2005-06-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. opozycja
opozycje
D. opozycji
opozycji
neut opozycyj
char C. opozycji
opozycjom
B. opozycję
opozycje
N. opozycją
opozycjami
Ms. opozycji
opozycjach
W. opozycjo
opozycje
-
łac. oppositiō