pisma - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

teksty literackie, naukowe, publicystyczne lub inne, traktowane jako pewna całość wyodrębniona ze względu na autorstwo, temat lub okres, w jakim powstawały

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

wydawnictwa

Połączenia

pisma rozproszone, wszystkie, zebrane; apokryficzne, filozoficzne, historyczne, poetyckie
pisma Arystotelesa, Mickiewicza, Norwida, Słowackiego, Szekspira...; filozofów, (starożytnych) mędrców, mistyków, polityków, proroków
wybór pism (Lutra, Lelewela, Żeromskiego...)
opublikować, wydać; przeczytać, znać pisma

Cytaty

	Stefan Kisielewski na próżno namawiał mnie do czytania pism Romana Dmowskiego, do której to postaci byłem mocno uprzedzony. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Abecadło Miłosza, 1997
	Przybyszewski ujawnił swoje uczucie do Julii dopiero po wielu latach, odpowiadając na jej prośbę o przedmowę do pośmiertnego wydania pism zebranych Jana Augusta. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy : Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
	Sandauer uchodzi u nas ostatnio za głównego propagatora awangardy; to przecież on chyba jako pierwszy komentował Białoszewskiego, jemu najtrafniejsze uwagi zawdzięcza Przyboś, wreszcie wydanie pism Schulza nie jest bez znaczenia. źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór : rzeczy mniejsze, 1998
	Nie twierdzę, że lektura pism filozoficznych jest rzeczą łatwą, jak i sama filozofia, zwłaszcza obecnie, gdy wychowywani jesteśmy na łatwych filmach, przystępnej rozrywce. źródło: NKJP: Zrozumieć człowieka, Dziennik Polski, 2001-04-13

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.		pisma
D.		pism
C.		pismom
B.		pisma
N.		pismami
Ms.		pismach
W.		pisma

Składnia

	+	pisma	+	KOGO + (JAKIE)
	+	pisma	+	JAKIE + (KOGO)

Pochodzenie

Zob. pismo