rozstać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

oddalić się od jakiejś osoby

[rosstać sie]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

rozstać się z kolegą, z ludźmi, z matką, z ojcem, z jakąś osobą, z rodziną; z krajem
rozstać się w gniewie, w pokoju, w przyjaźni, w zgodzie

	Rozstał się z Jerzym prawie w kłótni. źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957
	Mimo że autobus mi pasował, wysiadłem z nią na rondzie Waszyngtona. Jakoś trudno było mi się z Agnieszką rozstać. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	[...]rano na grań Ornaku wyszła siedemdziesięciotrzyletnia narciarka ze swym dorosłym synem. Syn zgłasza, że rozstał się z matką powyżej górnej granicy lasu. źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach : wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
	Wzajemne grzeczności i uściski rąk sprawiły, że zadowoleni z siebie członkowie komisji rozstali się w doskonałym nastroju. źródło: NKJP: Julita Mazur: Wszystko w porządku, Wieści Podwarszawskie, 2006-10-29
	Tego wieczoru zjedli kolację na statku. Około północy rozstali się z Europą. Mijali Gibraltar i atlantyckie wybrzeże Maroka. źródło: NKJP: Elwira Kucharska: Siła przyciągania, czyli polskie losy, 2008
	Amerykanie polskiego pochodzenia są potomkami wielu polskich emigrantów, którzy postanowili rozstać się z krajem ojczystym i szukać wolności oraz godnego i bardziej dostatniego bytu w dalekim kraju, [...] źródło: NKJP: Juliusz PODOLSKI: Amerykańska niechęć do wizy(t)?, Gazeta Poznańska, 2004-01-22

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozstałem się +(e)m się rozstał	rozstałam się +(e)m się rozstała	rozstałom się +(e)m się rozstało	rozstaliśmy się +(e)śmy się rozstali	rozstałyśmy się +(e)śmy się rozstały
2 os.	rozstałeś się +(e)ś się rozstał	rozstałaś się +(e)ś się rozstała	rozstałoś się +(e)ś się rozstało	rozstaliście się +(e)ście się rozstali	rozstałyście się +(e)ście się rozstały
3 os.	rozstał się	rozstała się	rozstało się	rozstali się	rozstały się

bezosobnik: rozstano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozstańmy się
2 os.	rozstań się	rozstańcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozstałbym się bym się rozstał	rozstałabym się bym się rozstała	rozstałobym się bym się rozstało	rozstalibyśmy się byśmy się rozstali	rozstałybyśmy się byśmy się rozstały
2 os.	rozstałbyś się byś się rozstał	rozstałabyś się byś się rozstała	rozstałobyś się byś się rozstało	rozstalibyście się byście się rozstali	rozstałybyście się byście się rozstały
3 os.	rozstałby się by się rozstał	rozstałaby się by się rozstała	rozstałoby się by się rozstało	rozstaliby się by się rozstali	rozstałyby się by się rozstały

bezosobnik: rozstano by się

bezokolicznik: rozstać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozstawszy się

gerundium: rozstanie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozstawać się

Rz osobowy

+

rozstać się

+

z KIM

ogsł. *orz-stati sę 'rozejść się, rozstać się; pójść w różne strony'

Zob. stać