nabrzeże - Wielki słownik języka polskiego PAN

pas ziemi wzdłuż brzegu morza, jeziora lub kanału przystosowany do postoju statków w celu cumowania i przeładunku towarów

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Ziemia

zbiorniki wodne

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

transport wodny

rozległe; strome nabrzeże; betonowe, kamienne, obetonowane; piaszczyste; rybackie nabrzeża; nabrzeża portowe
nabrzeże rzeki; nabrzeża akwenów, portu
nabrzeża i plaże; nabrzeża i przystanie
krawędź; pas nabrzeża; krajobraz; modernizacja nabrzeży
deptak na nabrzeżu; porty na nabrzeżach; postój; statki przy nabrzeżu; akweny przy nabrzeżach
umacnianie nabrzeży
przycumowany; zacumowanie do nabrzeża; przymocowane do nabrzeży; odbić, odpływać, odpychać od nabrzeża; przepływać wzdłuż nabrzeża; korzystanie z nabrzeża
uderzyć w nabrzeże
spacerować po nabrzeżach; zacumować przy nabrzeżu

	Wpłynięcie statku i zacumowanie do nabrzeża dokonało się o godz. 13.50. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 26.06.2003
	Cypr urzeka też różnorodnością krajobrazową: piaszczystymi nabrzeżami, zalesionymi górami oraz malowniczymi zakątkami z dziką, nieskażoną przyrodą. źródło: NKJP: Na wyspie szczęścia i miłości, Dziennik Polski, 2001-10-20
	Statek wpadł też w przycumowaną do nabrzeża barkę. źródło: NKJP: Leszek Wójcik: Tor wodny, wypadek i znikający kapitan, 2002
	O godzinie 9.15 rano „Sita” została przycumowana do nabrzeża w porcie Brisbane, dokąd prowadził pierwszy etap żeglugi z Sydney. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1996
	Przy nabrzeżu zacumowany biały stateczek, który zakończywszy morską służbę, teraz pełni rolę restauracji. źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska , Wróć..., 2001

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Od: wyrażenia przyimkowego na brzegu.