-
przyjemny stan psychiczny występujący, gdy patrzymy na coś, co nam się niezwykle podoba, lub mamy kontakt z kimś wyjątkowym
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia
-
- bezgraniczny, głęboki, ogromny, wielki; niekłamany, prawdziwy, szczery; nieskrywany, nieukrywany; cichy, nabożny, niemy; mimowolny; ogólny, powszechny podziw
- podziw dla odwagi, dla osiągnięć, dla pracy, dla siły, dla talentu, dla umiejętności kogoś
- podziw i miłość, podziw i pożądanie, podziw i respekt, podziw i szacunek, podziw i uwielbienie, podziw i uznanie, podziw i wdzięczność, podziw i zachwyt, podziw i zdumienie; podziw i groza, podziw i lęk, podziw i strach, podziw i zazdrość
- uczucie; okrzyki, słowa, szmer, wyraz; fala; obiekt podziwu; mieszanina podziwu i strachu (lęku, odrazy...)
- pełen, pełny; godny podziwu
- nie kryć, nie ukrywać podziwu
- czuć, odczuwać; budzić, wywoływać, wzbudzić/wzbudzać; wyrazić/wyrażać podziw
- gwizdnąć; nie móc wyjść; oniemiały z podziwu
- wprawić/wprawiać kogoś w podziw
- mówić, powiedzieć, rzec, stwierdzić; krzyknąć, szepnąć, westchnąć; kiwać głową, kręcić głową, pokiwać głową, pokręcić głową; myśleć, pomyśleć; obserwować, oglądać, patrzeć, przyglądać się, spojrzeć/spoglądać; słuchać z podziwem
- przy całym podziwie dla kogoś
-
|
Zważywszy te zmagania z chorobą, których Małgosia nie tylko nie tai, ale - przeciwnie - otwarcie o nich mówi [...], spojrzenie na jej dorobek budzi niekłamany podziw.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004
|
|
Moje obawy na temat reakcji publiczności okazały się płonne. Usłyszałem z góry szmer podziwu, potem rozległy się rzęsiste oklaski.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
|
|
Dominika Sobczak zdecydował się na strzał z ponad 30 metrów, a piłka trafiła w samo okienko. - Już dawno nie widziałem tak ładnego gola - kręcił głową z podziwem Tadeusz Doktór.
źródło: NKJP: Mariusz Kurzajczyk: Dąbroczanka śladem Wisły, Gazeta Poznańska, 2005-06-13
|
|
Tak też wyglądała żegluga w czasach starożytnych - na łasce wiatrów, mając za przewodnika w dzień Słońce, w nocy gwiazdy. Nie sposób nie żywić uczucia podziwu dla odwagi pierwszych żeglarzy.
źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie, czyli wszechświat nie tylko dla poetów, 1999
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
podziw
|
podziwy
|
|
| D. |
podziwu
|
podziwów
|
|
| C. |
podziwowi
|
podziwom
|
|
| B. |
podziw
|
podziwy
|
|
| N. |
podziwem
|
podziwami
|
|
| Ms. |
podziwie
|
podziwach
|
|
| W. |
podziwie
|
podziwy
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
|
+ |
podziw |
+ |
|
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego podziwiać ; zob. dziwić
CHRONOLOGIZACJA:
XV w.,
Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 09.06.2014