ukierunkować - Wielki słownik języka polskiego PAN

nadać kierunek lub wyznaczyć cel działania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

ukierunkować czyjeś ambicje, działalność, działania, myśli, myślenie, nauczanie, sprawy, zainteresowania
ukierunkować na nauczanie, na poprawienie efektywności pracy, na potrzeby nowoczesnego społeczeństwa, na zaspokojenie potrzeb
ukierunkować stosownie do potrzeb

	Wcześniejsze lata 1947-1950 spędziła jako stypendystka we Francji, co niewątpliwie ukierunkowało jej literackie zainteresowania. źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
	Dziewczynka przeszła skomplikowane operacje. Teraz porusza się bez problemu. Musimy jednak ukierunkować ją tak, by w przyszłości miała pracę, w której nie będzie musiała dużo stać i chodzić. źródło: NKJP: Przemysław Chechelski: Dają maluchom rodzinę, Echo Dnia, 2006-04-21
	[...] całkowicie ukierunkowała działania na wspieranie rozwoju zielonej turystyki [...]. źródło: NKJP: Dominika Zaręba: Ekoturystyka: wyzwania i nadzieje, 2000
	[...] nowa ustawa ukierunkuje badania naukowe na potrzeby nowoczesnego społeczeństwa, wprowadzi skuteczne narzędzia finansowe, skoncentruje środki na wybranych dziedzinach nauki. źródło: NKJP: Dominika Zaręba: Ekoturystyka: wyzwania i nadzieje, 2000
	Dziś nauczyciel w szkole nie może być ukierunkowany na nauczanie tylko jednego przedmiotu. źródło: NKJP: Wiedza i pieniądze, Dziennik Polski, 1998-04-17

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukierunkowałem +(e)m ukierunkował	ukierunkowałam +(e)m ukierunkowała	ukierunkowałom +(e)m ukierunkowało	ukierunkowaliśmy +(e)śmy ukierunkowali	ukierunkowałyśmy +(e)śmy ukierunkowały
2 os.	ukierunkowałeś +(e)ś ukierunkował	ukierunkowałaś +(e)ś ukierunkowała	ukierunkowałoś +(e)ś ukierunkowało	ukierunkowaliście +(e)ście ukierunkowali	ukierunkowałyście +(e)ście ukierunkowały
3 os.	ukierunkował	ukierunkowała	ukierunkowało	ukierunkowali	ukierunkowały

bezosobnik: ukierunkowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ukierunkujmy
2 os.	ukierunkuj	ukierunkujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukierunkowałbym bym ukierunkował	ukierunkowałabym bym ukierunkowała	ukierunkowałobym bym ukierunkowało	ukierunkowalibyśmy byśmy ukierunkowali	ukierunkowałybyśmy byśmy ukierunkowały
2 os.	ukierunkowałbyś byś ukierunkował	ukierunkowałabyś byś ukierunkowała	ukierunkowałobyś byś ukierunkowało	ukierunkowalibyście byście ukierunkowali	ukierunkowałybyście byście ukierunkowały
3 os.	ukierunkowałby by ukierunkował	ukierunkowałaby by ukierunkowała	ukierunkowałoby by ukierunkowało	ukierunkowaliby by ukierunkowali	ukierunkowałyby by ukierunkowały

bezosobnik: ukierunkowano by

bezokolicznik: ukierunkować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukierunkowawszy

gerundium: ukierunkowanie

imiesłów przymiotnikowy bierny: ukierunkowany

odpowiednik aspektowy: ukierunkowywać

+

ukierunkować

+

KOGO/CO + (na CO)

Od: kierunek