podziałać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

działać na jakimś polu przez pewien czas w

ATEMATYCZNY

Zgadzam się z tym, co powiedziała Magda. Dodam tylko, że zawsze miałam ochotę trochę podziałać społecznie.

źródło: NKJP: Ryszard Goszczyński, Panie też chcą działać, Gazeta Brodnicka, 1999-12-16

Postanowiłem mocniej podziałać w podziemiu, gryzło mnie, że moje znaczenie tak fatalnie spadło.

źródło: NKJP: Marek Harny: Zdrajca, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podziałałem +(e)m podziałał	podziałałam +(e)m podziałała	podziałałom +(e)m podziałało	podziałaliśmy +(e)śmy podziałali	podziałałyśmy +(e)śmy podziałały
2 os.	podziałałeś +(e)ś podziałał	podziałałaś +(e)ś podziałała	podziałałoś +(e)ś podziałało	podziałaliście +(e)ście podziałali	podziałałyście +(e)ście podziałały
3 os.	podziałał	podziałała	podziałało	podziałali	podziałały

bezosobnik: podziałano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podziałajmy
2 os.	podziałaj	podziałajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podziałałbym bym podziałał	podziałałabym bym podziałała	podziałałobym bym podziałało	podziałalibyśmy byśmy podziałali	podziałałybyśmy byśmy podziałały
2 os.	podziałałbyś byś podziałał	podziałałabyś byś podziałała	podziałałobyś byś podziałało	podziałalibyście byście podziałali	podziałałybyście byście podziałały
3 os.	podziałałby by podziałał	podziałałaby by podziałała	podziałałoby by podziałało	podziałaliby by podziałali	podziałałyby by podziałały

bezosobnik: podziałano by

bezokolicznik: podziałać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podziaławszy

gerundium: podziałanie

rodzaj gramatyczny: dk

Zob. działać