syknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. powiedzieć coś przez zaciśnięte usta lub zęby, wyrażając emocje takie jak złość czy niechęć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

	Otworzył oczy, syknął ze złością: - Idź sobie! źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1996
	[...] Pytanie malujące się na twarzach domowników, w tym Killera, zbyła zjadliwym syknięciem, że chodzi o babcię i dziadka oraz ich nieudaną próbę szmuglowania owoców [...] źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010
	Wrócił mu natychmiast dobry humor, zdążył jeszcze tylko pokazać Marcie język i syknąć: – A ty z nami nie pojedziesz, bo nie umiesz się zachować w przyzwoitym towarzystwie! źródło: NKJP: Kinga Dunin: Obciach, 1999
	W szkole katedralnej na Wawelu nie chcieli mnie nawet wysłuchać - syknął gniewnie. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: syknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		syknijmy
2 os.	syknij	syknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	syknąłbym bym syknął	syknęłabym bym syknęła	syknęłobym bym syknęło	syknęlibyśmy byśmy syknęli	syknęłybyśmy byśmy syknęły
2 os.	syknąłbyś byś syknął	syknęłabyś byś syknęła	syknęłobyś byś syknęło	syknęlibyście byście syknęli	syknęłybyście byście syknęły
3 os.	syknąłby by syknął	syknęłaby by syknęła	syknęłoby by syknęło	syknęliby by syknęli	syknęłyby by syknęły

bezosobnik: syknięto by

bezokolicznik: syknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: syknąwszy

gerundium: syknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiedniki aspektowe: syczeć , sykać

	+	syknąć	+	MOWA WPROST
	+	syknąć	+	że ZDANIE

Zob. syczeć