wyciszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

sprawić, że jakieś uczucia lub myśli stają się mniej intensywne bądź nieobecne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Pora wyciszyć emocje, przyjść do ładu i spokoju. źródło: NKJP: Włodzimierz Pawłowski: Pasterz i trybun, Gazeta Wyborcza, 1999-02-13
	Policja wyciszyła nastroje po krwawych starciach między ludnością hinduską i malajską na ulicach Kuala Lumpur. źródło: NKJP: (PAP): Sytuacja w Malezji uspokoiła się, Metropol, 2001
	[...] Zamachowcom nie udało się złamać izraelskiego hartu ducha. Natomiast udało im się wyciszyć głos sumienia. Tylko jednostki o wyjątkowym charakterze uronią dzisiaj łzę nad gorzkim bytem Palestyńczyków. źródło: NKJP: Roman Frister: Zginie słabszy, Polityka, 2002-07-06
	Medytacje są zróżnicowane w zależności od celu, do jakiego mają doprowadzić. [...] W naszym przypadku przydatne będą owe techniki medytacyjne, które umożliwią wyciszenie burzliwej aktywności umysłu. źródło: NKJP: Andrzej Wasilewski: Karma - los człowieka, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyciszyłem +(e)m wyciszył	wyciszyłam +(e)m wyciszyła	wyciszyłom +(e)m wyciszyło	wyciszyliśmy +(e)śmy wyciszyli	wyciszyłyśmy +(e)śmy wyciszyły
2 os.	wyciszyłeś +(e)ś wyciszył	wyciszyłaś +(e)ś wyciszyła	wyciszyłoś +(e)ś wyciszyło	wyciszyliście +(e)ście wyciszyli	wyciszyłyście +(e)ście wyciszyły
3 os.	wyciszył	wyciszyła	wyciszyło	wyciszyli	wyciszyły

bezosobnik: wyciszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyciszmy
2 os.	wycisz	wyciszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyciszyłbym bym wyciszył	wyciszyłabym bym wyciszyła	wyciszyłobym bym wyciszyło	wyciszylibyśmy byśmy wyciszyli	wyciszyłybyśmy byśmy wyciszyły
2 os.	wyciszyłbyś byś wyciszył	wyciszyłabyś byś wyciszyła	wyciszyłobyś byś wyciszyło	wyciszylibyście byście wyciszyli	wyciszyłybyście byście wyciszyły
3 os.	wyciszyłby by wyciszył	wyciszyłaby by wyciszyła	wyciszyłoby by wyciszyło	wyciszyliby by wyciszyli	wyciszyłyby by wyciszyły

bezosobnik: wyciszono by

bezokolicznik: wyciszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyciszywszy

gerundium: wyciszenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyciszony

odpowiednik aspektowy: wyciszać

+

wyciszyć

+

(CO)

Z przedrostkiem wy- od daw. ciszyć 'uciszać' < psł. *tišiti 'uspokajać, czynić cichym'; zob. cichy