wyciszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

okryć jakieś pomieszczenie izolacją, aby hałas nie dostawał się do środka lub nie wydostawał na zewnątrz

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

czynności związane z budową

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

	Dużo zainwestowałem w dyskotekę, wyciszyłem salę. źródło: NKJP: (MM): Disc-tabu, Dziennik Sławieński, 2000-10-20
	Choć wyciszyłam ściany, sąsiedzi regularnie informują policję, że pracuję zbyt głośno i naruszam ich spokój. źródło: NKJP: (pw): Kto szyje, nie grzeszy, Dziennik Łódzki, 2005-02-22
	Mam pretensje do zarządcy budynku, który nie umie, lub nie chce, w należyty sposób zabezpieczyć i wyciszyć domu. źródło: NKJP: ktw: Niedobrze pod sufitem?, Trybuna Śląska, 2002-11-23
	Orzeczenie zapadło, mimo iż państwo Nowaccy wcześniej wyciszyli pokój ćwiczeń, a klarnecistka [...] od dwóch lat mieszka w akademiku. źródło: NKJP: Dorota Abramowicz: Nie ma takiej rury której sąsiad nie mógłby zatkać?, Dziennik Bałtycki, 2009-03-13
	Bardziej zależy mi na pozbyciu się uciążliwych dźwięków przestrzennych (muzyka, odgłosy) niż materiałowych. [...] Biorę też pod uwagę w przyszłości wyciszenie sufitu (na razie nikt nade mną nie mieszka). źródło: Internet: oferia.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyciszyłem +(e)m wyciszył	wyciszyłam +(e)m wyciszyła	wyciszyłom +(e)m wyciszyło	wyciszyliśmy +(e)śmy wyciszyli	wyciszyłyśmy +(e)śmy wyciszyły
2 os.	wyciszyłeś +(e)ś wyciszył	wyciszyłaś +(e)ś wyciszyła	wyciszyłoś +(e)ś wyciszyło	wyciszyliście +(e)ście wyciszyli	wyciszyłyście +(e)ście wyciszyły
3 os.	wyciszył	wyciszyła	wyciszyło	wyciszyli	wyciszyły

bezosobnik: wyciszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyciszmy
2 os.	wycisz	wyciszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyciszyłbym bym wyciszył	wyciszyłabym bym wyciszyła	wyciszyłobym bym wyciszyło	wyciszylibyśmy byśmy wyciszyli	wyciszyłybyśmy byśmy wyciszyły
2 os.	wyciszyłbyś byś wyciszył	wyciszyłabyś byś wyciszyła	wyciszyłobyś byś wyciszyło	wyciszylibyście byście wyciszyli	wyciszyłybyście byście wyciszyły
3 os.	wyciszyłby by wyciszył	wyciszyłaby by wyciszyła	wyciszyłoby by wyciszyło	wyciszyliby by wyciszyli	wyciszyłyby by wyciszyły

bezosobnik: wyciszono by

bezokolicznik: wyciszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyciszywszy

gerundium: wyciszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyciszony

odpowiednik aspektowy: wyciszać

+

wyciszyć

+

CO

Z przedrostkiem wy- od daw. ciszyć 'uciszać' < psł. *tišiti 'uspokajać, czynić cichym'; zob. cichy