znużenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

stan osoby, która jest zmęczona czymś, co trwało zbyt długo lub było cały czas takie samo

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

sprawność i wydolność organizmu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

ogromne, śmiertelne, wielkie; lekkie; ciągłe; fizyczne; senne znużenie
znużenie słuchaczy; zawodników; społeczeństwa
znużenie monotonią czegoś, monotonną gadaniną (jazdą, pracą biurową...), pracą, ustawicznym treningiem; upałem; tematem; polityką, światem, życiem
znużenie i apatia
poczucie, uczucie; wyraz znużenia
pełen, pełny znużenia
znużenie ogarnia kogoś, pojawia się
zapobiegać znużeniu
czuć, odczuwać, poczuć; powodować, wywoływać znużenie
upadać, zasypiać ze znużenia
powiedzieć; pomyśleć ze znużeniem

	Były to krótkie fragmenty, a więc nie powodowały znużenia wśród uczniów drugiej klasy gimnazjum. źródło: NKJP: Janusz Mastalski: Zasady edukacyjne w katechezie, 2002
	Wynika to ponoć ze znużenia telenowelami, które w miarę upływu czasu stały się śmiertelnie schematyczne i coraz mniej prawdopodobne. źródło: NKJP: Jacek Mojkowski: Dwa światy Wielkiego Brata, Polityka, 2001-04-07
	Sam czas, a raczej staż w związku nie musi się automatycznie przekładać na znużenie partnerem. źródło: NKJP: Internet
	- Daj spokój, Ariel - odezwała się głosem cichym, pełnym znużenia. - Nie mam sił do wojowania z tobą. Mieliśmy pogadać. źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1994
	Krajobraz się nie zmieniał [...], mogło się wydawać, że nogi drepczą w miejscu. Odczuwali znużenie, ale z uporem przynaglali się do marszu. źródło: NKJP: Jerzy KrzysztońWielbłąd na stepie1978

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

+

znużenie

+

KIM/CZYM

Zob. nużyć