uciecha
-
stan psychiczny wywołany czymś, co dana osoba uznaje za bardzo zabawne lub pomyślne, objawiający się dobrym nastrojem, często żywiołową reakcją
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- ogromna, wielka; prawdziwa, wyraźna; ogólna, powszechna; złośliwa; własna uciecha
- ku uciesze czytelników, dzieci, gawiedzi, kibiców, miejscowych (działaczy, kibiców...), publiczności, turystów, widowni, widzów, zgromadzonych
- źródło; mnóstwo uciechy
- dostarczyć uciechy komuś
- mieć uciechę; sprawić/sprawiać komuś uciechę
- robić coś dla uciechy; piszczeć, ryczeć, rżeć, wyć, zachichotać, zapiszczeć; podskoczyć, tupać z uciechy
- robić coś ku czyjejś uciesze
- patrzeć z uciechą
- sporo uciechy
-
Podrzucali w górę puste blaszanki, a ja, ku ich wielkiej uciesze, trafiałem za każdym strzałem.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957
Gdy wchodzimy, musimy zdjąć buty. Malutkie Koreanki mają uciechę, patrząc jak pięty wystają nam z laczków, które dostaliśmy.
źródło: NKJP: Marcin Bosacki: Ani Japonia, ani USA, Gazeta Wyborcza, 1994-06-29
Z aprobatą i złośliwą uciechą Stalin przyglądał się, jak Hitler gromił Polskę, Francję, Belgię, jak jego samoloty zaścielały niebo nad Anglią.
źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Krąg Pierwszy. Tom 1, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. uciecha
uciechy
D. uciechy
uciech
C. uciesze
uciechom
B. uciechę
uciechy
N. uciechą
uciechami
Ms. uciesze
uciechach
W. uciecho
uciechy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *utěcha 'ukojenie, pocieszenie, ucieszenie'
Zob. ucieszyć